Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2243 Esas 2020/612 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2243
Karar No: 2020/612
Karar Tarihi: 16.06.2020

Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2243 Esas 2020/612 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık Tekno Fark isimli iş yerini işleterek telekomünikasyon ticareti yapmaktaydı. Mahkeme, tefecilik suçundan beraat ettiğine karar verdi, ancak Yasaya muhalefet suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildi. Sanığın tefecilik suretiyle kazanç sağlamaya yönelik kasti ve atılı suçlara ilişkin eylemleri dikkate alındığında, iki ayrı suçtan hüküm tesisinin hukuka aykırı olduğu ancak, tefecilik suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği düşünüldü. Bu nedenle, mahkeme kararı bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- 5464 Sayılı Kanunun 23. Maddesi (Tefecilik Suçu)
- 5464 Sayılı Kanunun 24. Maddesi (Tefecilik Suçunun Cezası)
- 5464 Sayılı Kanunun 34. Maddesi (Yargılama Usulü)
- 5320 Sayılı Kanunun 8/1. Maddesi (Bozma Kararının Sebepleri)
- CMUK'un 321. Maddesi (Bozma Kararının İçeriği)

9. Ceza Dairesi 2020/2243 E. , 2020/612 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tekno Fark isimli iş yerini işleterek telekomünikasyon ticareti yapan sanık hakkında 2008 yılında POS tefeciliği yaptığı iddiasıyla açılan kamu davasında;
Her ne kadar mahkeme yeterli delil elde edilemediği gerekçesiyle tefecilik suçundan beraat, 5464 sayılı Yasaya muhalefet suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı vermiş ise de; sanığın tefecilik suretiyle kazanç sağlamaya yönelik kastı ve atılı suçlara ilişkin eylemlerin korudukları hukuki yararlar dikkate alındığında, alacağını teminatlı hale getirmeye yönelik fiiller de dahil hukuksal anlamda fiilin sadece tefecilik suçuna vücut vereceği gözetilmeden iki ayrı suçtan hüküm tesisinin hukuka aykırı olduğu ancak, 5464 sayılı Yasaya muhalefet suçundan dolayı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği ve söz konusu hükme ilişkin itiraz reddedilerek kararın 05.12.2014 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; sanığa aynı fiilinden dolayı tefecilik suçundan ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.