Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9364 Esas 2019/17596 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9364
Karar No: 2019/17596
Karar Tarihi: 02.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9364 Esas 2019/17596 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edildi. Katılan sanık müdafii, müvekkiline karşı işlenen suçlardan dolayı vekalet ücreti ödenmemesi nedeniyle temyiz başvurusunda bulundu. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararı ve CMK'nin ilgili maddesi gereği, hüküm geri bırakılma kararlarına karşı vekalet ücreti taleplerinin itiraz kanun yoluna tabii olduğu belirtildi. Yapılan incelemede, sanığın iki farklı suçu aynı anda işlediği ancak uzlaşma kapsamına giren bir suç olmadığı için uzlaşma hükümlerinin uygulanmayacağı ve hükümlerin rededileceği belirtildi. Sanık hakkında hapis cezasına mahkumiyet kararı verildiği ve Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararıyla bazı hak yoksunluklarının uygulanmasının kaldırıldığı ifade edildi. Kararda TCK'nin 86/2 ve 86/3-e maddeleri hakkında da yer alan bir yazım hatasının mahallinde telafi edildiği belirtildi.
İlgili kanun maddeleri: TCK m. 86/2, 86/3-e, 151/1, 5271 sayılı CMK m. 253/3, 231/12, 5237 sayılı TCK m. 53.

3. Ceza Dairesi 2019/9364 E. , 2019/17596 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanık müdafiinin, müvekkiline karşı işlenen suçlar nedeniyle müvekkili lehine vekalet ücretine hükmedilmediği gerekçesiyle “katılan vekili” sıfatıyla yaptığı temyiz başvurusuna ilişkin değerlendirmede, ... ve ... haklarında, katılan sanık ... aleyhine işlenen suçlar nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı ve CMK"nin 231/12. maddesi uyarınca söz konusu hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlar ile bu kararlara ilişkin vekalet ücretine yönelik taleplerin itiraz kanun yoluna tabii olduğu, itiraz mercii tarafından gerekli incelemenin yapıldığı anlaşılmakla bu husus inceleme dışı tutularak yapılan incelemede,
Sanığın, katılan ...’a karşı “Kasten Yaralama” (TCK m. 86/2, 86/3-e) ve katılan ...’a karşı “Mala Zarar Verme” (TCK m. 151/1) suçlarını aynı anda işlediği, 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesinin 2. cümlesine göre; “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması halinde uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” hükmü dikkate alındığında, sanığın, katılan ...’a karşı gerçekleştirdiği “Kasten Yaralama” suçunun TCK’nin 86/3-e maddesi kapsamında kalmakla uzlaşmaya tabi olmadığı, bu suçla birlikte katılan ...’a karşı işlenen “Mala Zarar Verme” suçunun da bu nedenle uzlaşma kapsamında olmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında katılan ...’a karşı “Kasten Yaralama” suçundan hüküm kurulurken, TCK’nin 86/2. maddesine göre belirlenen temel cezada, eylemin silahtan sayılan bıçakla işlenmesi nedeniyle (½) oranında arttırım yapılırken uygulama maddesinin TCK’nin (86/3-e) yerine (86/3-a) olarak gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 232/6. maddesine aykırı davranılmış ise de bu husus mahallinde telafisi mümkün yazım hatası olarak kabul edildiğinden,
Sanık hakkında kasıtlı suçlardan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni neticeleri olarak uygulanmasına karar verilen hak yoksunluklarına ilişkin, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin kısmen isteme uygun olarak ONANMASINA, 02.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.