22. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/22000 Karar No: 2019/19624 Karar Tarihi: 22.10.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/22000 Esas 2019/19624 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, 5747 sayılı yasaya göre norm kadro fazlası olduğu için Orman Bakanlığı'na devredilmiştir. İşyeri devri nedeniyle taraflar arasında işçilik alacaklarından sorumluluk konusunda uyuşmazlık söz konusudur. Mahkeme, davacının ücretinin toplu iş sözleşmesi uygulanmaksızın ödendiğini belirtmiştir. Kararda, işyeri devrinin sonuçlarına ve işçilik alacaklarından sorumluluğa dair kanun maddeleri de yer almaktadır. İşyeri devrinde iş sözleşmesinin bütün hak ve borçlarıyla devralan işverene geçtiği öngörülmüştür. Devir tarihinden önce doğmuş borçlarda ise, devreden işverenle birlikte sorumlu tutulmuştur. Devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle devreden işverenin sorumluluğu sınırlıdır. Kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. İhbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden sorumluluk son işverene aittir. Ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretleri ise işyeri devri öncesinde ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanmalıdır. Devreden işverenin sorumluluğu devir tarihinden itibaren iki yıllık süreyle sınırlıdır. Karar, temyiz edildiği için bozulmuştur.
22. Hukuk Dairesi 2016/22000 E. , 2019/19624 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin ...Belediyesinde çalışırken belediyenin ... Belediyesine devredilmesi üzerine yaklaşık 18 ay kadar da davalı ... Belediyesinde çalıştığını, ihtiyaç fazlası personel olarak nitelendirilerek başka kuruma devredildiğini, ücretinin toplu iş sözleşmesi uygulanmaksızın ödendiğini belirterek yasa ve toplu iş sözleşmesinde tespiti yapılan bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir. Davalı Cevabının Özeti: Davalı vekili, zamanaşımı def’inde bulunarak 5747 sayılı yasaya göre devredilen işçinin ihtiyaç fazlası olduğundan ...İl Çevre Orman Müdürlüğüne naklen atandığını, haklarının ödendiğini beyanla davanın reddini savunmuştur. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir. 2-İşyeri devrinin iş ilişkisine etkileri ile işçilik alacaklarından sorumluluk bakımından taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur. İşyeri devrinin esasları ve sonuçları 4857 sayılı İş Kanunu"nun 6. maddesinde düzenlenmiştir. Sözü edilen hükümde, işyerinin veya bir bölümünün devrinde devir tarihinde mevcut olan iş sözleşmelerinin bütün hak ve borçlarıyla devralan işverene geçeceği öngörülmüştür. Devir tarihinden önce doğmuş ve devir tarihinde ödenmesi gereken borçlarda ise, devreden işverenle devralan işverenin birlikte sorumlu olduğu aynı Kanun"un 3. fıkrasında açıklanmış ve devreden işverenin sorumluluğunun devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlı olduğu hükme bağlanmıştır. İşyeri devri halinde kıdem tazminatı bakımından devreden işveren kendi dönemi ve devir tarihindeki son ücreti ile sınırlı olmak üzere sorumludur. Mülga 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14/2. maddesinde devreden işverenin sorumluluğu bakımından bir süre öngörülmediğinden, 4857 sayılı İş Kanunu"nun 6. maddesinde sözü edilen devreden işveren için iki yıllık süre sınırlaması, kıdem tazminatı bakımından söz konusu olmaz. O halde kıdem tazminatı işyeri devri öncesi ve sonrasında geçen sürenin tamamı için hesaplanmalı, ancak devreden işveren veya işverenler bakımından kendi dönemleri ve devir tarihindeki ücret ile sınırlı sorumluluk belirlenmelidir. Feshe bağlı diğer haklar olan ihbar tazminatı ve kullanılmayan izin ücretlerinden sorumluluk ise son işverene ait olmakla devreden işverenin bu işçilik alacaklarından sorumluluğu bulunmamaktadır. Devralan işveren ihbar tazminatı ile kullandırılmayan izin ücretlerinden tek başına sorumludur. İşyerinin devredildiği tarihe kadar doğmuş bulunan ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücretlerinden 4857 sayılı Kanun"un 6. maddesi uyarınca devreden işveren ile devralan işveren müştereken müteselsilen sorumlu olup, devreden açısından bu süre devir tarihinden itibaren iki yıl süreyle sınırlıdır. Devir tarihinden sonraki çalışmalar sebebiyle doğan sözü edilen işçilik alacakları sebebiyle devreden işverenin sorumluluğunun olmadığı açıktır. Bu bakımdan devirden sonraya ait ücret, fazla çalışma, hafta tatili çalışması, bayram ve genel tatil ücreti gibi işçilik alacaklarından devralan işveren tek başına sorumlu olacaktır. Somut olayda davacı 5747 sayılı yasa gereği norm kadro fazlası olduğundan 21.10.2010 tarihinde Orman Bakanlığı’na devredilmiştir. Devir fesih olmadığından feshe bağlı haklardan devreden kurumun sorumluluğu bulunmamaktadır. Bu nedenle yıllık izin talebinin reddi gerekir. 3-Davacı hem fazla çalışma alacağı hem de gece çalışması talebinde bulunmuştur. Fazla mesai konusunda işverence ayrıca bordro tanzim edilmiş ve ödeme yapılmıştır. Banka kayıtlarında ücret ödemesi dışında mesai ve diğer ödemeler de mevcuttur. Bordro tahakkukları ile banka kayıtları karşılaştırılarak tahakkukların tam olarak ödenip ödenmediği belirlenmelidir. Ayrıca davacının gece çalışmaları konusunda bilirkişi raporunda davacının bordrosundaki ücretin zamlı ücret mi, çıplak ücret mi olduğunun belli olmadığı belirtilerek hesaplama yapılmıştır. Aynı işte gündüz çalışan işçinin bordrosuyla karşılaştırılarak ödemenin zamlı olup olmadığı belirlenerek hüküm kurulması gerekir. Denetime elverişli olmayan rapora itibarla hüküm kurulması isabetsiz olmuştur. SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.