Yüksek Adalet Bakanlığı"nın, uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan sanık ... hakkında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/2. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/03/2016 tarihli ve 2016/123 esas ve 2016/72 karar sayılı kararına karşı yapılan itirazın işin esası incelenmeksizin reddine ilişkin İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/04/2016 tarihli ve 2016/233 değişik iş sayılı kararına karışı talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 11/07/2016 ve 28/02/2017 tarihli ihbar yazıları ile dosyanın dairemize gönderildiği anlaşıldı. Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
Sanık ... hakkında İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 26.02.2016 tarihli ve 2015/15793 soruşturma, 2016/9777 esas, 2016/933 numaralı iddianamesi ile hakkında 5237 sayılı Kanunun 188/3. maddesi kapsamında uyuşturucu ticareti yapmak suçundan cezalandırılması için açılan kamu davasının yapılan yargılaması neticesinde, sanığın eyleminin uyuşturucu madde kullanmak olarak nitelendirilerek hakkında TCK’nın Kanunun 191/2-3-4-5. . maddesinin tatbiki ile verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararına ilişkin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/03/2016 tarihli ve 2016/123 esas ve 2016/72 karar sayılı kararına karşı İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından, yargılama ve toplanan delillere nazaran sanığın sübut bulan eyleminin 5237 sayılı Kanun"un 188. maddesinde düzenlenen uyuşturucu madde ticareti yapma kapsamında kaldığından bahisle yapılan itiraz üzerine, İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/04/2016 tarihli 2016/233 değişik iş sayılı kararıyla itirazın işin esası incelenmeksizin reddine karar verildiği,
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, ‘’ 1-Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararlara karşı yapılan itiraz üzerine, mercii tarafından sadece hükmün açıklanmasının geri bırakılması koşullarının var olup olmadığına ilişkin olarak ceza miktarı, adli sicil kaydı ve somut zarar bulunmamasına ilişkin sınırlı bir inceleme yapılmış ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarihli ve 2012/10-534 esas, 2013/15 sayılı kararı ile itiraz merciinin sadece şekli olarak değil, hem maddi olay, hem de hukuki yönden inceleme yapabileceği yönündeki kararı nazara alındığında, itiraz mercii İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesince işin esası hakkında da inceleme yapılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği,
2-Sanık hakkında İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/03/2016 tarihli ve 2016/123 esas ve 2016/72 sayılı kararı ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararı verildiği, mahkemece hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verilebilecek bir hükmün bulunmadığı anlaşılmakla, tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararına karşı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceği,’’ denilerek İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/11/2015 tarihli kararının bozulması istenmiştir.
C) Karar :
5271 sayılı CMK’nın 231. Maddesinin 5. Fıkrasındaki ‘’ Sanığa yüklenen suçtan dolayı yapılan yargılama sonunda hükmolunan ceza, iki yıl veya daha az süreli hapis veya adlî para cezası ise; mahkemece, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilir…..’’ hükmü karşısında; sanık hakkında hükmün açıklanılmasının geri bırakılmasına ilişkin bir karar verilebilmesi öncelikle kanunda belirtildiği gibi bir hapis cezasının bulunmasının gerektiği, sanık hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan açılan dava neticesinde suç vasfının değiştiğinden bahisle kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının kanunda anlatılan şekilde bir mahkumiyet hükmü olmadığı ve bu kararla ilgili hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceği gözetilmeden, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/03/2016 tarihli ve 2016/123 esas ve 2016/72 kararına karşı yaptığı itirazın kabulune karar verilmesi gerekirken reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden; İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/04/2016 tarihli 2016/233 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanun"un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığı"na sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 10/07/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.