Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/3467 Esas 2020/10043 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1 ve 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Sanığın dolandırıcılık suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Katılan ...’in yetkilisi olduğu ...’nin, Sudan-Hartum eyaleti Fiziksel Planlama ve Kamu Hizmetleri Bakanlığı ile Hartum eyaletinde yapılacak olan Al-Dabasin köprü inşaatının yapım işi için 23.08.2003 tarihinde sözleşme imzaladığı, katılan şirketin işin bir kısmını yaptıktan sonra, kalan işin yürütülmesi hususunda .... San. ve Tic. Ltd. Şti. yetkilisi olduğunu beyan eden sanık ... ile 20.10.2008 tarihli protokolü imzaladığı, .... şirketinin protokol kapsamında kararlaştırılan yükümlülükleri yerine getirmemesi üzerine, katılan şirket tarafından... şirketi aleyhine başlatılan icra takiplerine istinaden Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 2009/422 esas sayılı dosyası üzerinden yürütülen menfi tespit ve itirazın iptali davaları sonucunda, suça konu 20.10.2008 tarihli protokolü.... . San. ve Tic. Ltd. Şti. yetkilisi sıfatıyla imzalayan sanığın, protokol tarihinde söz konusu şirketi temsil yetkisinin bulunmadığının tespiti nedeniyle katılan şirketin davasının reddine karar verildiği ve bu nedenle katılan şirketin zarara uğradığı anlaşılmakla; protokol tarihinde... şirketini temsile yetkisi olmadığı halde, şirket adına hareket ederek şirket yetkilisi sıfatıyla protokol imzalayarak, katılan şirketin protokolden kaynaklanan alacağını tahsil etmesini engelleyen sanığın eyleminin TCK’nın 157/1. maddesinde düzenlenen dolandırıcılık suçunu oluşturduğunu takdir eden mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca sanığın belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmemiş ise de, bu hususun kasten işlenen suçtan dolayı hapis cezasının kanuni sonucu olması nedeniyle infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Adli para cezası belirlenirken uygulama maddesi olan 5237 sayılı TCK"nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı kanunun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının ilgili kısmına “Sanığa verilen adli para cezasının” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK’nın 52/2. maddesi uyarınca” ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.