MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafından haklı sebeple feshedildiğini, talep edilmesine rağmen hak ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, hafta tatili, bayram tatili, genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının, somut bir gerekçe göstermeksizin iş sözleşmesini feshettiğini, ancak davacının güvenlik hizmeti dışında başkaca işlerde çalıştırıldığı iddiası doğru olmadığını, davacının son brüt ücretinin 1.071,00 TL olduğunu, çalıştığı dönemde hak kazandığı tüm yıllık izinlerini kullandığını, kullanılmayan izin ücretlerinin ise banka hesabına aynen yatırıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının yıllık izin ücreti alacağı bulunup bulunmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının çalışma süresine göre hak kazandığı 42 gün yıllık izinden 19 gününü kullandığı, kalan 23 gün için net 587,01 TL izin ücreti alacağı bulunduğu, davacıya fesih tarihinde 464,10 TL izin ücreti ödendiği, bakiye 122,91 TL alacağı bulunduğu sonucuna varılmıştır. Dosyada mevcut izin formlarına göre davacının 2011 Kasım ayında 9 gün, 2012 Temmuz ayında 5 gün, 2013 Haziran ayında 11 gün ve 2013 Temmuz ayında 3 gün olmak üzere toplam 28 gün yıllık izin kullandığı dosya kapsamı ile sabittir. Bu bakımdan davacının kullanılan izin süresinin 19 gün olarak kabulü hatalıdır. Ayrıca davacıya, 2014 yılı Mayıs ayı bordrosunda 14 gün izin karşılığında 464,10 TL ödeme yapıldığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmadığına göre, davacının izin alacağının kalmadığı kabul edilerek izin ücreti talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı rapora itibar edilerek yıllık izin ücretine hükmedilmesi hatalıdır. Temyiz edilen kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.