Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece, davalı erkeğe atfedilecek herhangi bir kusurun varlığının ispat edilememesi sebebiyle davacı kadının boşanma davasının reddine karar verilmiştir. Ayrıca, davacı kadının bu dosya ile birleştirilen tedbir nafakası ve velayetin geçici olarak düzenlenmesi istemlerini içeren davası da, kadının ayrı yaşamakta haklı olduğunun kanıtlanamadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Mahkemece davacı kadın tanıklarının beyanlarına itibar edilmediği gibi, bu beyanlara itibar edilmeme gerekçesi de açıklanmamıştır. Aksine ciddi ve inandırıcı delil ve olaylar bulunmadıkça asıl olan tanıkların gerçeği söylemiş olmalarıdır (HMK m. 255). Dosyada davacı kadının tanıklarının olmamışı olmuş gibi ifade ettiğini kabule yeterli delil ve olgu da yoktur. Yapılan yargılama ve delillerden davalı erkeğin, davacı kadına hakaret ettiği ve fiziksel şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabit olup, davacı kadın boşanma davası açmakta ve ayrı yaşamakta haklı olduğunu ispat etmiştir. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine ve davacı kadın ayrı yaşamada haklı olduğuna göre, davacı kadının boşanma davası ile tedbir nafakası ve velayetin tedbiren düzenlenmesi davalarının kabulüne karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile reddi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 20.03.2017 (Pzt.)