MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müşteki ...’in kollukta, 30/09/2010 günü saat 01.30’da pencereden baktığında aracını gördüğünü, aynı gün saat 05.00 sıralarında kalktığında ise aracın yerinde olmadığını beyan etmesi karşısında, UYAP"tan alınan çizelgeye göre suç tarihinde güneşin saat 06.49’da doğduğu, gece vaktinin ise saat 05.49’da sona erdiği, bu suretle hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ve sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerektiği gözetilmeyerek mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, akıl hastalığı nedeniyle işlediği fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneği azalmış olan kişi hakkında 5237 sayılı TCK’nın 32/2. maddesindeki “ceza altıda birinden az olmamak üzere indirilebileceği gibi mahkum olunan ceza, süresi aynı olmak koşuluyla, kısmen veya tamamen, akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri olarak da uygulanabileceği” hususu mahkemenin takdirinde olup takdiren 1/6 oranında indirim yapılması ve sanığın yüksek güvenlikli sağlık kurumlarında koruma ve tedavi altına alınmasına karar verilmemesi karşısında, mahkemenin uygulamasında herhangi bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak olunmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA, 09/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.