13. Ceza Dairesi Esas No: 2019/7998 Karar No: 2019/13022 Karar Tarihi: 23.09.2019
Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/7998 Esas 2019/13022 Karar Sayılı İlamı
Özet:
İstanbul 1. Çocuk Mahkemesi, suça sürüklenen çocuklar ... ve ... hakkında nitelikli hırsızlık suçundan 1 yıl 6 ay hapis cezası ve 3.000 TL adli para cezası verdi. Ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, cezaların fazla olduğunu belirterek kararı kanun yararına bozma talebiyle Yargıtay 13. Ceza Dairesine gönderdi. Daire, hükümdeki hapis cezasını 5 aya düşürerek, adli para cezasını ise 6.000 TL'ye yükseltti. Kararda uygulanan kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 143, 31/3, 168/1, 62 ve 52/2. maddeleri.
13. Ceza Dairesi 2019/7998 E. , 2019/13022 K.
"İçtihat Metni"
KANUN YARARINA BOZMA
Nitelikli hırsızlık suçundan suça sürüklenen çocuklar ... ve ..."ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 143, 31/3, 168/1, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca ayrı ayrı 6.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına dair İstanbul 1. Çocuk Mahkemesinin 27/09/2018 tarihli ve 2017/420 esas, 2018/376 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 08/05/2019 gün ve 94660652-105-34-6831-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 21/05/2019 gün ve 2019//52863 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre, suça sürüklenen çocukların mahkumiyetlerine esas nitelikli hırsızlık suçundan hüküm kurulurken temel cezanın 5237 sayılı Kanun’un 142/1-b, 143 ve 31/3. maddelerinin uygulanması neticesinde tayin olunan 1 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanun"un 168/1. maddesi gereğince 2/3 oranında indirim yapıldığında bulunacak olan 6 ay hapis cezası üzerinden sırasıyla yine aynı Kanun"un 62 ve 52/2. maddelerinin uygulanması sonucunda 3.000,00 Türk lirası adli para cezasına hükmedilmesi gerekirken neticeten bulunan 10 ay hapis cezası karşılığı 6.000,00 Türk lirası adli para cezasına karar verilmek suretiyle fazla ceza tayin edilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Suça sürüklenen çocuklar ... ve ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 143, 31/3. maddeleri uyarınca belirlenen 1 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanun"un 168/1. maddesi uyarınca 2/3 oranında indirim yapılırken, 6 ay hapis cezası yerine 1 yıl hapis cezasına, yine 62. maddesi uyarınca 1/6 indrim yapılırken 5 ay hapis cezası yerine 10 ay hapis cezasına hükmedilip, 150 gün karşılığı adli para cezası yerine 300gün karşılığı adli para cezasına hükmolunarak adli para cezasının aynı Kanun’un 52/2. maddesine göre günlüğü 20 TL"den paraya çevrilirken 3,000 TL yerine 6.000 TL adli para cezasına hükmedilmesi suretiyle suça sürüklenen çocuklar hakkında fazla ceza tayini nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden KABULÜ ile, İstanbul 1. Çocuk Mahkemesinin 27/09/2018 tarihli ve 2017/420 esas, 2018/376 sayılı kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle, suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nın 168/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafta yer alan ""1 yıl"" ibaresinin çıkartılarak yerine ""6 ay"" ibaresinin yazılmasına, yine TCK"nın 62. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafta yer alan ""10 ay"" ibaresinin çıkartılarak yerine “5 ay” ibaresinin yazılmasına ve 62. maddenin uygulanmasına ilişkin kısımdan sonra gelmek üzere tayin olunan hapis cezasının TCK"nın 50/3. maddesi delaletiyle 50/1. maddesindeki seçenek yaptırımlardan adli para cezasına çevrilmesi uygun görüldüğünden “Hükmolunan 5 ay hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nın 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı takdir edilen 20 TL’den paraya çevrilmesi suretiyle 3.000 TL. adli para cezası ile cezalandırılmasına” cümlesinin eklenmesine ve cezanın bu miktar üzerinden çektirilmesine, karardaki diğer hususların aynen yerinde bırakılmasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 23/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.