Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı tarafından; ziynet alacağı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür (TMK m.6, 6100 s. HMKm.190/1).
Davacı-karşı davalı, dava konusu ziynetlerinin, elinden alındığını ve kasaya koyulduğunu iddia etmiş, davalı-karşı davacı ise bu iddianın doğru olmadığını, ziynetlerin davacı-karşı davalı kadında olduğunu savunmuştur. Davacı-karşı davalı tanıkları, davacı-karşı davalı kadından duyduklarını aktarmış ve iddia edilen vakıayla ilgili de bir beyanda bulunmamışlardır. Dosyada iddiayı kanıtlamaya elverişli başkaca bir delil de bulunmamaktadır. Olağan olan bu çeşit eşyanın kadının üzerinde olmasıdır. Diğer bir ifade ile bunların davalı-karşı davacının zilyetliğine terk edilmiş olması olağana ters düşer. Öte yandan söz konusu eşya, rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen ve götürülebilen nev"idendir. Bu bakımdan, davacı-karşı davalı olağanüstü şartlarda evden ayrılmadıkça bu türden eşyaları götürmesi her zaman mümkündür. Bu olgulara aykırı olarak, ispat yükünün davacı-karşı davalı kadında olduğu dikkate alınmaksızın, davalı-karşı davacı erkek tarafından ziynet eşyalarının, kadında kaldığına yönelik delil bildirilmediği gerekçesiyle yazılı olduğu şekilde kabul kararı verilmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 20.03.2017(Pzt.)