Hırsızlık suçundan sanık ..."nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-b, 35, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 6.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, mala zarar verme suçundan suça sürüklenen çocuk ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 151, 31/3, 35, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1.320,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına dair Bitlis Asliye Ceza Mahkemesinin 18/09/2013 tarihli ve 2012/153 esas, 2013/751 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 01/07/2019 gün ve 94660652-105-13-5769-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 05/07/2019 gün ve 2019/70502 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;

Dosya kapsamına göre, her ne kadar sanık ..."nun hırsızlık ve suça sürüklenen çocuk ..."ın mala zarar verme suçlarından cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, suça sürüklenen çocuğun birlikte işlediği hırsızlık suçunun temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 12/04/2016 tarihli ve 2015/2365 esas, 2016/6410 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, ceza yargılamasında doğrudanlık ve yüzyüzelik ilkeleri geçerli olup, mahkumiyetin kesin delillere dayanılarak verilmesi gerektiği, 21/10/2011 tarihli ve CD izleme tutanağı ile aynı gün tanzim edilen Olay, Araştırma, Yakalama, Muhafaza Altına Alma ve Teslim Tutanağını düzenleyen tanıklara söz konusu CD izletildiğinde tam bir teşhiste bulunamadıkları, sadece kıyafet benzerliğinden söz ettikleri, sanığın ve suça sürüklenen çocuğun suçlamayı kabul etmedikleri, mağdurun olaya ilişkin tanıklığının bulunmadığı, olayın başka tanığı da bulunmadığı, bütün dosya kül halinde değerlendirildiğinde sanığın ve suça sürüklenen çocuğun yüklenen suçlardan beraatlerine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın ihbar yazısı incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmüş olduğundan kabulü ile Bitlis Asliye Ceza Mahkemesinin 18/09/2013 tarihli ve 2012/153 esas, 2013/751 karar sayılı kararının suça sürüklenen çocuk ... hakkında mala zarar verme suçu yönünden, sanık ... hakkında ise hırsızlık suçu yönünden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca BOZULMASINA, aşamalarda değişmeyen savunmalarında suçlamaları kabul etmeyen suça sürüklenen çocuk ve sanığın suç yerindeki kamera kayıtlarında görünen şahısların kendileri olmadıklarını belirtmeleri, tutanak tanıkların mahkeme aşamasında alınan ifadelerinde kamera kayıtlarındaki şahısların suça sürüklenen çocuk ... ya da sanık ... olup olmadığını tespit edemediklerini bildirmeleri, duruşma sırasında mahkeme hakimi tarafından izlenen ve zapta geçirilen kayda göre de kamera kaydının net olmadığına dair tespit karşısında, dosyada atılı suçların sanık ve suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğine dair hükümlülüklerine yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından suça sürüklenen çocuk ...’ın mala zarar verme suçundan, sanık ...’nun hırsızlık suçundan BERAATLERİNE, VERİLEN CEZALARIN KALDIRILMASINA, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 23/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.