Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/13517 Esas 2014/857 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : İstanbul Anadolu 5. İş Mahkemesi
Tarihi : 24/01/2013
Numarası : 2010/561-2013/13

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davalının iş sözleşmesinin İş Kanununun 25/1-b maddesi uyarınca feshedildiğini, davalıya kıdem tazminatı olarak 9.582,14 TL ödendiğini, Üsküdar 2. İş Mahkemesi"nin 2009/729-2010/183 E.K. sayılı ilamı ile davacının işe iadesine karar verildiğini, davalının 23/06/2010 tarihli ihtarname ile mahkeme kararına uygun olarak işe iadesini talep ettiğini, müvekkili şirketin bu talebi kabul edip davalıyı 22/07/2010 tarihinde işe davet ettiğini, ayrıca 4 aylık boşta geçen süre ücreti olarak 3.684,00 TL paranın davalıya gönderildiğini, buna rağmen davalının kendisine ödenen kıdem tazminatını iade etmediğini, davalının 22/07/2010 tarihinde müvekkili şirkete işe başlamak için müracaat edip 23/07/2010 tarihinde işe başlayacağını beyan ettiğini, ancak o tarihte işe gelmeyip mazerette bildirmediğini, devam eden günlerde de işyerine gelmediğini, kabul edilebilir bir mazerette bildirmediğini, İş Kanununun 21. maddesinde "işçi işe başlatılırsa peşin olarak ödenen ücret ile kıdem tazminatı yukardaki fıkra hükümlerine göre ödemeden mahsup edilir" hükmünün olduğunu belirterek ödenen kıdem tazminatının davalı işçiden tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının davasının reddi gerektiğini savunmuş, ayrıca karşı dava olarak ihbar tazminatı ve bazı işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Mahkemece, davacı-karşı davalının davasının reddine, davalı-karşı davacının davasının ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davalı işçinin işe başlama talebi sonrasında davacı işverenin "işe başla" ihtarının usulüne uygun olup olmadığı ve davalı işçinin kendisinin mi işe başlamadığı yoksa davacı işverence mi işe başlatılmadığı konularında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya içeriği ve tanık beyanlarından, davalının 23/06/2010 tarihinde davacıya gönderdiği ihtarname ile işe iade davası sonucuna göre tekrar işe başlatılmasını talep ettiği, bu talebe karşılık davacının 19/07/2010 tarihli ihtarnamesiyle işe iade talebinin kabul edilerek 22/07/2010 tarihinde işbaşı yapması gerektiğinin bildirildiği, 22/07/2010 tarihinde davacı şirkete gelen davalıya personel ihtiyacı bulunan beş adet mağaza isminin bildirilerek tercihini yapması, seçtiği mağazanın ismini İnsan Kaynakları Müdürlüğüne yazılı olarak iletmesi ve tercihini İnsan Kaynakları Müdürlüğüne ilettikten sonraki ilk işgünü seçtiği mağazada işe başlaması gerektiğinin ihtar edildiği, davalının 22/07/2010 tarihinde E.....Ümraniye Mağazasında çalışmaya hazır olduğunu bildirdiği, ayrıca aynı gün davalının hesabına 4 aylık boşta geçen süre ücretinin yatırıldığı anlaşılmaktadır. Burada davalı işçi işveren tarafından usulüne uygun olarak işe davet edilmiştir. Davalı işçi ise işyerine giderek işe başladığını ispat edememiştir. Bütün bu olgular işçinin iş başvurusunda samimi olmadığını göstermektedir. Böyle olunca da artık ilk fesih geçerli hale gelmiş olduğundan, davalı-karşı davacı işçi boşta geçen süre ücreti ve işe başlatmama tazminatına hak kazanamayacaktır. Davacı boşta geçen süre ücretinin iadesi konusunda tam ıslah yaptığı da nazara alınarak bu isteğin kabulüne, yine davalı-karşı davacının işe başlatmama tazminatı isteğinin reddine karar vermek gerekirken dosya içeriğine uygun düşmeyen bilirkişi raporuna itibar edilerek aksi şekilde hüküm kurulmuş olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalı-karşı davacıya yükletilmesine, 22.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.