Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/730 Esas 2015/4807 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesi
Tarihi :21.02.2014
Numarası :2012/223-2014/102

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -

Dava, taraflar arasındaki eser sözleşmesi gereği yüklenicinin yükümlülüğünde olan damga vergisi ödenmek zorunda kalındığından rücuan tahsili için yürütülen icra takibine davalı tarafından yapılan itirazın iptâli, takibin devamı ve icra inkâr tazminatının tahsili istemine ilişkin olup, mahkemenin; davanın reddine dair kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı ödenmek zorunda kalınan damga vergisinin davalının sorumluluğunda olduğunu belirterek talepte bulunmuş, davalı iç yazışmalarda kullanılmak üzere bir asıl yanında düzenlenen altı nüsha örnek için damga vergisi istenemeyeceğini belirterek davanın reddini savunmuş mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık 31.08.2005, 31.08.2006, 11.09.2006, 28.12.2006 ve 17.10.2008 tarihli tip sözleşmeler gereği iş sahibi davacı banka tarafından dava dışı vergi idaresine ödenen tek nüsha bedelini aşan damga vergisinden dolayı yüklenicinin sorumluluğunun bulunup bulunmadığı noktasındadır. Anılan sözleşmelerin 8. maddesinde, sözleşmenin düzenlenmesine ilişkin her türlü vergi, resim ve harçlarla diğer giderlerin yükleniciye ait olduğu; 39. maddesinde sözleşmelerin (yedi) nüsha olarak düzenlendiği açıkça ifade edilmiştir.
Esasen, çözümü gereken mesele, taraflarca sözleşmede açıkça nüsha sayısı belirtilmiş olmasına rağmen, bu nüshaların bir kısmının suret olarak kabulünün mümkün olup olmadığıdır. Nüsha, sözleşmenin tıpkısının aynısı iken; suret, örnekten ibarettir. Başka bir anlatımla; suret, nüshanın fotografik görünümü olup, kanıt değeri yoktur. Damga vergisine tabi, taraflarca imzalanmış bir sözleşmenin fotokopisinin alınıp "Aslının Aynı" olduğuna dair imzalı şerh düşülmesi, bu belgeyi nüsha haline getirmez. Bununla birlikte, sözleşmenin taraflarca imzalanmadan önce birden çok fotokopisinin alınıp bu fotokopilerin taraflarca imzalanması halinde, o belgelerin her biri nüsha olarak kabul edilir. Bu yönüyle nüsha, belgenin birden çok aslından bir tanesidir.
488 sayılı Damga Vergisi Kanunu"nun 5. maddesinde, "Bir nüshadan fazla olarak düzenlenen kâğıtların her nüshası ayrı ayrı aynı miktar veya nispette damga vergisine tabidir.
Şu kadar ki, poliçe ve emre yazılı ticari senetlerin yalnız tedavüle çıkarılan nüshaları vergiye tabi tutulur." hükmüne yer verilmiştir. Düzenlemenin ikinci cümlesinin aksi düşüncesinden sözleşme nüshalarının tedavüle çıkarılmasa dahi damga vergisine tabi tutulacağı anlaşılmaktadır. Üstelik, Damga Vergisi Kanunu"nun 1. maddesi gereği, damga vergisinden sorumluluk için vergiye tabi belgenin ibrazı da zorunlu değildir. Vergi sorumluluğu için, bu belgenin herhangi bir hususu kanıtlamak veya belli etmek için ibraz edilebilecek olması yeterli olup ibraz edilmesi gerekli değildir. Bu durumda, sözleşme nüshalarının kanıt olarak kullanılmamış olması, bu vergiden sorumsuzluğu doğurmaz. Kaldı ki, uyuşmazlık konusu sözleşmelerde de açıkça nüsha sayısı belirtilmiş, "1 nüsha, 6 suret olarak düzenlenmiştir." ibaresi yerine "7 nüsha olarak düzenlenmiştir." ibaresine yer verilmiştir. Başka bir anlatımla, nüsha sayısı sözleşmede tarafların özgür iradeleri ile açıkça belirlenmiştir. Bu nedenle mahkemece, davalı yüklenicinin sözleşmelerde gösterilen adette nüsha için damga vergisi sorumluluğunun bulunduğu kabul edilmektedir. Sözleşmenin tek nüsha düzenlendiği, kalan kısmının suret olduğu gerekçesiyle verilen karar, 488 sayılı Damga Vergisi Kanunu"nun 5. maddesine aykırı olmuş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle davacının temyiz itirazlarının kabulüne ve kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 06.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.