MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, davalı kulüple 05/07/2013 başlangıç, 05/07/2015 bitiş tarihli ... Direktörlük Sözleşmesi imzaladığını, bir kısım muaccel ücret alacağının ödenmesi, aksi halde sözleşmenin feshedileceğine ilişkin davalıya ihtarname göndermesine karşın davalı kulüpçe verilen sürede ödeme yapılmadığını, bunun üzerine sözleşmeyi tek taraflı olarak feshettiğini, sözleşme fesih tarihi olan 18/12/2013 tarihinden sözleşmenin süresinin sona ereceği 05/07/2015 tarihine kadar dönemde kazanması gereken 232.500,00 TL ücretten mahrum kaldığını ileri sürerek; fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla BK 325/2 maddesi gereği 116.250,00TL tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek en yüksek mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, iş mahkemelerinin görevli olduğunu savunarak davanın usulden ve esastan reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne, 116.250,00TL"nin dava tarihindeki yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 1. maddesi uyarınca, 4857 sayılı Kanuna göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında, iş sözleşmesinden veya İş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözüm yeri iş mahkemeleridir.
4857 sayılı Kanun"un 4. maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi uyarınca, “sporcular” hakkında bu kanun hükümleri uygulanmaz.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu’nun 23.05.1960 gün, 11-10 sayılı ve 10.05.1974 gün, 3-44 sayılı kararları uyarınca, özellikle iş hukukunda istisnaî hükmün genişletilerek değil, dar yorumlanması gerekir. İşçiler yararına düzenlenen hükümlerin, işçiler yararına yorumlanması asıldır.
Sporla doğrudan uğraşan sporcunun 4857 sayılı Kanun kapsamında kalmadığı açıktır. Ancak doğrudan aktif spor yapmayan, sporcuyu aktif spor yapması için hazırlayan antrenör ile aktif görevi daha çok direktif vermek olan ve takımı başarıya ulaştırma görevi de bulunan teknik sorumlunun sporcu sayılmaması ve 4857 sayılı Kanun kapsamında bir işçi olarak kabul edilmesi gerekir. Bu sebeple antrenör veya teknik sorumlu ile kulüpleri işveren arasındaki iş sözleşmesinden kaynaklanan uyuşmazlıklarının iş mahkemesinde görülmesi gerekir.
Somut olayda davacı, davalı spor klübü şirketi bünyesinde teknik sorumlu olarak çalıştığı, ancak yarışma ve müsabakalara aktif sporcu olarak katılmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda davada dayanılan temel ilişki işçi işveren ilişkisidir. İş akdinden doğan davaların İş Mahkemelerinde görülmesi 4857 ve 5521 sayılı kanunların 1. maddesi hükümleri gereğidir. Görev kamu düzenine ilişkin olup yargılamanın her aşamasında resen göz önüne alınır. Mahkemece iş mahkemesi görevli olduğundan görevsizlik kararı verilmesi gerekirken işin esasına girilerek yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
2-Bozma nedenine göre davalının sair temyiz itirazlarının incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, ikinci bent uyarınca davalının sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/1 maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 14/06/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.