Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2015/7728 Esas 2018/968 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/7728
Karar No: 2018/968
Karar Tarihi: 19.02.2018

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2015/7728 Esas 2018/968 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir. 25.03.2015 tarihinde verilen karar ile el atmanın önlenmesi talebi kabul edilirken, zilyedin kötüniyeti ispatlanamadığı gerekçesiyle 2000 TL'lik ecrimisil isteği reddedilmiştir. Davacı vekili sadece reddedilen ecrimisil isteğine hasren temyiz etmiştir. Ancak, 5219 ve 5236 sayılı Kanun ile HUMK nun 427/2. maddesi uyarınca 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL'den az olan davalara ait yerel mahkeme kararlarına karşı temyiz yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür. Temyiz eden davacı yönünden reddedilen miktar, bu madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kesin olan kararlara karşı temyiz isteği yönünden mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün ve ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay da bir karar verebilir.
Kanun maddeleri:
- 5219 ve 5236 sayılı Kanun
- HUMK nun 427/2. maddesi

1. Hukuk Dairesi 2015/7728 E. , 2018/968 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ELATMANIN ÖNLENMESİ -ECRİMİSİL

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... .Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 25.03.2015 gün ve 2014/159 Esas 2015/146 Karar sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü.

-KARAR-

Dava, el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkin olup mahkemece 25.03.2015 tarihinde verilen karar ile elatmanın önlenmesi talebinin kabulüne zilyedin kötüniyeti ispatlanamadığı gerekçesi ile 2000,00 TL ecrimisil isteğinin ise reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından reddedilen ecrimisil isteğine hasren temyiz edilmiştir.
Bilindiği üzere; 5219 ve 5236 sayılı Kanun ile HUMK nun 427/2. maddesi uyarınca 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00"TL den az olan davalara ait yerel mahkeme kararlarına karşı temyiz yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür.
Temyiz eden davacı yönünden reddedilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekir.
Öte yandan, kesin olan kararlara karşı temyiz isteği yönünden mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün ve ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay da bir karar verilebilir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, temyiz eden davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde yatırana iadesine, 19.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.