MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetlere, beraate, ceza verilmesine yer olmadığına dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ..."nu kasten yaralama suçundan verilen beraat hükmü ile katılan ..."na hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılan sanık ... müdafiinin 14.04.2014 havale tarihli süre tutum dilekçesini "sanık müdafii" sıfatı ile verdiği, ancak 16.05.2014 havale tarihli gerekçeli temyiz dilekçesinde ise, müvekkili katılan ..."na yönelik kasten yaralama suçundan sanık ... hakkında verilen beraat kararı ile müvekkili katılan ..."na yönelik hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin kararı da temyiz ettiği, bu haliyle katılan sıfatıyla temyize yönelik 16.05.2014 havale tarihli dilekçenin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra verildiği anlaşılmakla, katılan ... vekilinin kanuni süresinden sonra vaki temyiz talebinin, CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında müşteki ..."a yönelik mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle verilen hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafiinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
3) Sanık ... hakkında müşteki ...’a yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmü ile hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca kasten yaralama, TCK’nin 125/1-4. maddesi uyarınca hakaret ve TCK’nin 151/1. maddesi uyarınca mala zarar verme suçlarından hükümler kurulduğu, suç tarihinde mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK’nin 253/3. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsamına girmeyen bir başka suçla işlenmiş olması nedeniyle uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de, TCK’nin 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alındığı, bu nedenle CMK’nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanık ile müşteki arasında söz konusu kanun değişikliğine göre, hakaret ve kasten yaralama suçları yönünden uzlaştırma işlemi uygulanıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeple, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 01.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.