Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6023 Esas 2019/9913 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6023
Karar No: 2019/9913
Karar Tarihi: 23.12.2019

Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6023 Esas 2019/9913 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mühür bozma suçundan mahkumiyet alır ancak hükmün açıklanması geri bırakılır. Ancak sanığın beyan edilen adrese gönderilen gerekçeli karar tebligatı bila tebliğ iade edilir ve yapılan tebligat geçersiz sayılır. Bu nedenle hükmün açıklanması geri bırakılması kararı kesinleşmeden ikinci bir suç işlenir ve hükmün açıklanmasına karar verilemez. Sanık hakkında mahkemece doğrudan hükmedilen 3000 TL adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olduğundan temyizi olanaklı değildir. Kanunlar: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 35. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/11. maddesi, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2019/6023 E. , 2019/9913 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın mühür bozma suçundan mahkûmiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair yokluğundan verilen Ankara 2. Asliye Ceza Mahkemesi‘nin 21.07.2010 tarihli 2009/490 Esas ve 2010/418 Karar sayılı kararına ilişkin, sanığın beyan edilen adresine gönderilen gerekçeli karar tebligatının bila tebliğ iade edilmesi üzerine, 7201 sayılı Tebligat Kanununun 35. maddesine göre yapılan tebligatın, bu adreste daha önceden usulüne uygun şekilde yapılmış tebliğin bulunmaması nedeniyle geçersiz olduğu anlaşıldığından, mevcut haliyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar kesinleşmeden ve dolayısıyla denetim süresi işlemeye başlamadan önce işlenen ikinci suç nedeniyle 5271 sayılı Kanunun 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanmasına karar verilemeyeceği cihetle, Mahkemenin bu temyiz incelemesine konu edilen hükmün açıklanmasına dair 08.04.2015 tarihli 2014/804 Esas ve 2015/202 Karar sayılı ilamı yönünden kanun yararına bozma yoluna gidilmesi hususunda gereğinin mahallinde takdir ve ifası mümkün görülmüştür.
14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında mahkemece doğrudan hükmedilen 3.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün temyizi olanaklı bulunmayıp kesin nitelikte olduğundan, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 23.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.