Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12172 Esas 2019/16691 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12172
Karar No: 2019/16691
Karar Tarihi: 17.12.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12172 Esas 2019/16691 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Sanık hakkında tek bir tanık beyanı ile mahkumiyet kararı verilmesi, suç tarihinin tam olarak belirtilmemesi, yanlış ceza tayini yapılması, müştekinin kısmi iade durumunun dikkate alınmaması ve Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının dikkate alınmamış olması nedeniyle karar bozulmuştur. Sanığın eylemi 5237 sayılı TCK'nun 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluştururken, suç tarihinde yürürlükte olan kanun maddeleri ise detaylı olarak belirtilmemiştir.

17. Ceza Dairesi 2019/12172 E. , 2019/16691 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Olayın tek tanığı konumundaki... isimli şahsın tanık olarak duruşmaya celbi ile olaya ilişkin beyanları alındıktan sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2-Suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında, 05.12.2008 tarihinden yaklaşık 2,5 ay öncesi ile 05.12.2008 tarihleri arasında belli olmayan bir zaman diliminde işlendiğinin belirtilmesi yerine sadece 2008 olarak belirtilmesi,
3-Sanığın, eyleminin 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanunun 141/1. maddesi uyarınca eksik ceza tayini,
4-Sanığın 500 TL parayı müştekiye verdiğini söylemesi ve müştekinin aldığını beyan etmesi karşısında, tam olarak hangi tarihte ödemenin gerçekleştiği, müştekinin çalınan eşyalarının tam olarak nelerden ibaret olduğu hususları netleştirilerek, müştekinin kısmi iade durumunda kısmi iadeye ilişkin muvafakati olup olmadığı da sorularak, sonuçlarına göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 168. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
5-T.C. Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının değerlendirilmesi gerekliliği,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 17.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.