Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/22749 Esas 2019/19416 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/22749
Karar No: 2019/19416
Karar Tarihi: 17.10.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/22749 Esas 2019/19416 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, bir çalışanın alt işverenler nezdinde çalışırken kıdem tazminatı ve yıllık izinlerinin ödenmediği iddiasıyla davalı kuruma karşı açtığı alacak davasıdır. Mahkeme, davacının talebini kabul ederek davalı kurumun bu ödemeleri yapması yönünde hüküm vermiştir. Ancak davalı vekili, kararın temyiz edilmesini talep etmiştir. Temyiz incelemesinde, davalının bazı itirazları reddedilmiştir. Ancak yıllık izin alacağı konusunda taraflar arasında bir anlaşmazlık vardır. Mahkeme, davacının beyanına dayanarak, yıllık izin süresinin tamamının kullanılmadığına hükmetmiştir. Ancak davacının dilekçesinde yer alan hata, göz ardı edilerek hüküm verilmiştir. Ayrıca kıdem tazminatının faizinin hesaplanması konusunda da bir yanlışlık yapılmıştır. Kanuni gerektirici sebepler nedeniyle, temyiz edilen karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- İş Kanunu madde 102 (Kıdem Tazminatı)
- Türk Borçlar Kanunu madde 106 (Gecikme Faizi)

22. Hukuk Dairesi 2016/22749 E. , 2019/19416 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı kuruma bağlı ... Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 20/05/1993-08/09/2014 tarihleri arasında alt işverenler nezdinde çalıştığını, hizmet akdinin emeklilik nedeniyle sonlandığını, ancak kıdem tazminatının ödenmediğini, yıllık izinlerini kullandırılmadığını belirterek kıdem tazminatı yıllık izin ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Yıllık izin alacağının miktarı noktasında taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde, 2014 yılında izin kullanmadığına dair beyanda bulunduğu, davacı vekilinin bu beyana ilişkin ‘müvekkilim ile görüştüğümde bilirkişi raporunda hesaplanan 186 günlük yıllık izin süresini kullanmadığını ve bu süreye ilişkin ücretin de ödenmediğini söyledi, dava dilekçesinde sehven veya matbu olarak 2014 yılı iznini kullanmadığı cümlesi yazılmış veya kalmış olabilir,...’ şeklinde açıklama yaptığı, Mahkemenin, söz konusu açıklamaya itibar ederek hükme esas alınan bilirkişi raporunda belirlenen alacağın tamamını hüküm altına aldığı anlaşılmaktadır. Ancak dava dilekçesinin incelenmesi neticesinde dilekçede yer alan ibarenin maddi hata mahiyetinde olmadığı davacı tarafın iddiasını belirler nitelikte olduğu sonucuna varılmaktadır. Bu husus gözetilmeksizin davacının talebini aşar şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda ödenmesi gereken faiz mevduata uygulanan en yüksek faizdir. Faiz başlangıcı fesih tarihi olmalıdır. Yaşlılık, malullük aylığı ya da toptan ödeme almak için işyerinden ayrılma halinde işçinin bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesi şarttır. Bu halde faiz başlangıcı da anılan belgenin işverene verildiği tarihtir.
Dosya içeriğine göre; davacının emeklilik nedeni ile iş sözleşmesini feshettiği ancak emekliliğe hak kazandığına dair belgeyi işverene sunduğunu ispat edemediği anlaşılmaktadır.Bu durumda, kıdem tazminatına uygulanacak faiz başlangıç tarihi dava tarihi olması gerekirken fesih tarihinden itibaren faize hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, 17.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.