2. Ceza Dairesi Esas No: 2019/2990 Karar No: 2019/8467 Karar Tarihi: 08.05.2019
Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal etme - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2990 Esas 2019/8467 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilen sanık, mala zarar verme suçuna yönelik yapılan temyiz itirazının reddedildiği; çünkü 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde gereğince adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilemeyeceği belirtildi. Hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarına yönelik yapılan temyiz itirazları ise reddedildi ve hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği vurgulandı. Kararda başvurulacak yasa yolu, süresi, mercii ve şekli bilgilerinin açıkça gösterilmesi gerektiğine dikkat çekildi. Kanun maddeleri olarak 5271 sayılı CMK'nın 232/6 ve 34/2. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK'nun 310. maddesi belirtildi.
2. Ceza Dairesi 2019/2990 E. , 2019/8467 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Dairemizce de kabul edilerek uygulanan Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 30.01.2007 tarih ve 3-9 Esas 2007/18 sayılı kararında belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK. nın 232/6 ve 34/2. maddeleri ile 1412 sayılı CMUK’nun 310.maddesine göre kararda başvurulacak yasa yolu, süresi, mercii ve şekli kuşkuya yer vermeyecek biçimde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, sanığın yüzüne karşı verilen hükmün temyiz süresinin "" tebliğden itibaren başlayacağı"" belirtilerek yanılgıya sebebiyet verildiğinden; 13.04.2015 tarihinde yüze karşı verilen kararı yasal bir haftalık süreden sonra 29.05.2015 tarihinde cezaevine tebliğ edilen hükmü yasal süresi içerisinde 02.06.2015 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz istemi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede; 1-Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, 2- Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarına gelince; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 08.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.