MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Şikayet

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

K A R A R

Talep, üçüncü kişinin haczin İİK’nin 99. maddesine göre yapılması talebine ilişkin şikayet başvurusudur. İlk Derece Mahkemesince üçüncü kişinin şikayet hakkı olmadığından bahisle şikayetin reddine karar verilmiş, Mahkeme hükmüne karşı üçüncü kişi vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 23.Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, davacı vekili tarafından Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı temyiz yoluna başvurulmuştur. Dairemizin 3.6.2020 tarihli, 2017/15126 Esas, 2020/2898 Karar sayılı kararı ile; üçüncü kişinin dilekçesindeki anlatımından ve talep sonucundan uyuşmazlığın, İcra Müdürlüğünce tesis edilen kararın kaldırılarak, İİK"nin 99. maddesinin uygulanmasına dair karar verilmesi talebine ilişkin olduğu,üçüncü kişinin talebi üzerine İcra Müdürlüğünce verilen karara ilişkin üçüncü kişinin şikayet hakkı mevcut olup, başvurunun esasının incelenerek oluşacak duruma göre karar verilmesi gerektiğinden bahisle Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılmasına, İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir. İlk Derece Mahkemesince, bozmaya uyularak borçluya ödeme emri tebliğ edilen adresten farklı adreste haciz yapıldığı, haciz sırasında borçlunun bulunmadığı, haczin üçüncü kişinin ticaret sicilde kayıtlı adresinde haciz yapıldığı gerekçesi ile şikayetin kabulüne karar verilmiş, kararı davalı alacaklı temyiz etmiştir.
26.09.2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanuna paralel olarak, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu"nun temyiz ve karar düzeltmeye ilişkin hükümlerinde değişiklik yaparak istinaf ve temyiz ile ilgili hükümlerini yeniden düzenleyen 18.03.2005 tarih ve 5311 sayılı Kanun ile İcra İflas Kanunu"na eklenen geçici 7. maddeye göre, 5311 sayılı Kanun hükümleri bölge adliye mahkemelerinin göreve başladığı 20.07.2016 tarihinden sonra verilen kararlar hakkında uygulanır.
02.03.2005 tarihli ve 5311 sayılı Kanun"un 25.maddesi ile değişik 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu"nun 364/1.maddesine göre bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen ve miktar ve değeri on bin Türk Lirası’nı geçen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Bu hükümde öngörülen kesinlik sınırı, 24.11.2016 tarihli ve 6763 sayılı Kanun"un 4. maddesi ile kırk bin Türk Lirası’na, 20.02.2019 tarihli ve 7165 Sayılı Kanun"un 1. maddesi ile de 28.02.2019 tarihinden itibaren elli sekiz bin sekiz yüz Türk Lirası’na, 2020 yılından itibaren ise yetmiş iki bin Türk Lirasına çıkarılmıştır.
Somut olayda, Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihine göre uyuşmazlık konusu mahcuzların değeri yukarıda belirtilen kesinlik sınırını geçmediği anlaşıldığından, mahkeme kararının temyiz kabiliyeti yoktur.
SONUÇ: 5311 sayılı Kanun’la değişik İİK’nin 364. maddesinin ikinci fıkrası ve 6100 sayılı HMK"nin 447 ve 366. maddelerinin göndermesi ile uygulanması gereken HMK"nin 352. maddesi uyarınca temyiz başvuru talebinin REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 23.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.