Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/2072 Esas 2019/12907 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2072
Karar No: 2019/12907
Karar Tarihi: 19.09.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/2072 Esas 2019/12907 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karar, hırsızlık suçu nedeniyle sanığın mahkum edilmesine karar verildiğini belirtiyor. Ancak, mahkeme kararında sanığın işçi ve gece bekçisi olduğu inşaattan demirleri çalması nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu da işlediğine dair bir düşüncenin olmadığı belirtiliyor. Bu nedenle, kararın bazı bölümleri bozuluyor. TCK'nın 142/1-e maddesi yerine, 141/1. madde eksik ceza tayini sebebiyle kullanılamıyor. Sanığın tekerrüre esas alınan adli para cezasının kesin nitelikte olduğu belirtiliyor. Mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanamıyor. Sanık hakkında TCK'nın 62. maddesi gereği yapılan 1/6 oranında indirim hatası sonucu fazla ceza verildiği belirtiliyor. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı da değerlendirmeye alınıyor.
Detaylı Kısım:
TCK 142/1-e Maddesi: \t Hangarı, gemiyi, kara veya demiryolu taşıtını, kayık veya botu, uçaktan veya bunların yük veya eşyalarından, sevk, idare veya koruyuculuğu altındaki yerlerden yahut bunların tesislerinden veya müştemilatından faydalanma hakkını yerine getiren işletmeden veya buralardan götürmek veya

13. Ceza Dairesi 2019/2072 E. , 2019/12907 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın işçisi ve geceleyin bekçisi olduğu katılana ait inşaattan demirleri kesip alarak hurdacıya satması şeklindeki eyleminin güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabul ve Uygulamaya göre de:
1-Sanığın katılana ait inşaat alanından demir çalması eyleminin TCK’nın 142/1-e maddesindeki suçu oluşturduğu gözetilmeden TCK’nın 141/1. maddesinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini;
2-Tekerrüre esas alınan ilam ile verilen 2.000 TL adli para cezası kesin nitelikte olduğundan tekerrüre esas alınamayacak olması ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas başka ilamın da olmaması nedeniyle, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
3-Sanık hakkında TCK"nın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapıldığı sırada 1 yıl 4 ay 20 gün yerine hesap hatası sonucu 1 yıl 5 ay hapis cezasına hükmedilerek fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 19.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.