MAHKEMESİ : ..... Asliye Hukuk Mahkemesi (Aile Mahkemesi Sıfatıyla)
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı

..... ile..... aralarındaki katkı payı alacağı davasının kabulüne dair .... Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi"nden verilen 12.06.2013 gün ve 476/475 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

KARAR


1-Dosya kapsamına dava evrakı ile yargılama tutanakları içeriğine, mahkemece deliller değerlendirilerek karar verildiğine ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmadığına göre, davalı vekilinin aşağıda gösterilen nedenler dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine,
2-Diğer temyiz itirazlarına gelince; davacı vekili, mal rejiminin tasfiyesi ile tarafların ortak katkıları ile evlilik birliği içerisinde edinilen taşınmaz, ev eşyaları, minibüs ile minibüs hattına ilişkin olarak fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak üzere 1.000,00 TL"nin davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiş, harcını yatırdığı ıslah dilekçesiyle talep miktarını 9,183.24 TL arttırmıştır.
Davalı vekili, davacının ev hanımı olması nedeniyle katkısının bulunmadığını ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne, 10,183.24 TL katkı payı alacağının 1.000,00 TLsinin dava tarihinden, 9.183,24 TL"sinin ıslah tarihinden geçerli yasal faiziyle birlikte davalıdan alınmasına, karar verilmesi üzerine, hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar, 28.08.1974 tarihinde evlenmiş, 15.11.2002 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 17.11.2004 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Eşler arasında başka mal rejimi seçilmediğinden 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (TKM.nin 170. m), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar (TMK.nun 225/2. m) yasal mal rejimi olan edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (TMK.nun 202.m). Dava konusu edilen malvarlıklarından 661 ada 5 parsel numaralı taşınmaz 28.07.1993 tarihinde imar yolu ile davalı adına tescil edilmiş, minibüs hattı üyeliği 08.01.2003 tarihinde davalı adına devredilmiş ve dava konusu minibüs ise 24.06.2003 tarihinde davalı tarafından üçüncü şahıstan satın alınmıştır.
Dava dilekçesinde belirtilen 1.000,00 TL talep miktarı içerisinde hangi malvarlığı için ne kadar istendiği hususu davacı tarafça belirtilmediğine göre, her kalem malvarlığı için eşit miktarda 250,00"şer TL istekte bulunduğunun kabulü gerekmektedir. Yargılama sırasında taşınmaz hakkındaki bilirkişi raporu ve ek bilirkişi raporu göz önünde bulundurularak davacı ıslahla sadece taşınmaz yönünden miktarı 9.183,24 TL arttırdığına ve bu konudaki istemi kabul edildiğine göre, davacının dava dilekçesinde taşınmaz için istenen 250,00 TL"sine ıslahla arttırılan 9.183,24 TL"nin toplamı 9.433,24 TL"nin kabulüne; 750,00 TL fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmesi ve reddedilen miktar yönünden davalı lehine karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Avukatlık Ücret Tarifesi hükümleri uyarınca vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi isabetli olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenle kararın 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK’nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, öteki temyiz itirazlarının (1) nolu bentteki nedenlerle reddine; taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK"nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 174,30 TL peşin harcın istek halinde geri verilmesine 30.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.