Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/4229 Esas 2019/5829 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4229
Karar No: 2019/5829
Karar Tarihi: 24.09.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/4229 Esas 2019/5829 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan hüküm vermiştir. Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı ile ilgili kararın geri bırakılması nedeniyle zamanaşımının durduğu belirtilmiştir. Sanık hakkında başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşılmıştır. Sanığa ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandığı, bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal ettiği gerekçesiyle yargılamaya devam edilerek hüküm kurulduğu belirtilmiştir. Hükmün açıklanması şartlarının oluştuğu ve yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı vurgulanmıştır. Mahkeme kararı oybirliğiyle onanmıştır.
5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi ile 2. fıkrası ve 67. maddenin 4. fıkrasında öngörülen süreler, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK’ın 191. maddesinin 5. fıkrasının uygulanması için değerlendirilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı hükmü de göz önünde bulundurulmuştur. 5237 sayılı

10. Ceza Dairesi 2018/4229 E. , 2019/5829 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ... 25. Asliye Ceza Mahkemesi

Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Hükmün açıklanması suretiyle mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin kesinleşmesini müteakip, infazı ile ilgili geçen 4 ay 15 günlük süre ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşip ikinci suçun işlendiği tarihe kadar geçen 3 yıl 4 aylık sürede zamanaşımının durması nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi ile 2. fıkrası ve 67. maddenin 4. fıkrasında öngörülen sürelerin dolmadığı görülmekle, adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı hükmü gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Hükmün açıklanması şartlarının oluştuğu, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 24/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.