Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2015/15110 Esas 2016/5080 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/15110
Karar No: 2016/5080
Karar Tarihi: 21.03.2016

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2015/15110 Esas 2016/5080 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı şirket, davalı ile imzaladıkları sözleşme gereği iade edilebilecek olan malzemeleri iade alınmayarak borçlu olduğunu ileri sürerek dava açmıştır. Mahkeme, sözleşmeye uygun olarak davalının iade konusu ürünleri iade almakla yükümlü olduğunu ve davacının bu ürünlerin bedelini ödemekle yükümlü olmadığını belirterek davanın kabulüne karar vermiştir. Hüküm, içtihat metnine göre onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- Borçlar Kanunu'nun 106. maddesi: Borçlunun iade borcu.
- Borçlar Kanunu'nun 107. maddesi: İade edilemeyecek şeyler.
19. Hukuk Dairesi         2015/15110 E.  ,  2016/5080 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi


    Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hüküm süresi içinde davacı vekilince duruşmasız, davalı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmiş ise de dosyaya pul sunulmadığından duruşma isteminin reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

    - K A R A R -

    Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı ile elektrik malzemesi alımı konusunda sözleşme imzaladıklarını, sözleşmede kullanılmayan malzemelerin iade edilebileceğinin kararlaştırıldığını ancak davalının sözleşmeye aykırı olarak ürünleri iade almadığını ve iade faturasını da kabul etmediğini ileri sürerek, müvekkili şirketin davalı ile arasındaki ticari ilişki gereğince 29.772,16 TL alacaklı olduğunun tespiti ile iş bu alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, .... 11. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2014/221 D.İş sayılı dosyası sebebi ile yapılan yargılama giderleri, vekalet ücreti, yediemine ödenen peşin depo ücretinin davalıya yükletilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı vekili, taraflar arasında 23.07.2013 tarihinde sözleşme akdedildiğini, sözleşmede iş bitiminde hesaplama hatası, ihtiyaçtan fazla malzeme alınması gibi nedenlerle malzemenin artması halinde müvekkilinin artan malzemeyi iade almayı kabul ettiğini, davacı tarafından tüm satılan ürünün iadesinin istendiğini, artan malzeme sınıfına girmediğini, müvekkilinin davacıya borcu bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
    Mahkemece toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, sözleşmenin 1. maddesinin son fıkrasında “…Ayrıca işin sonunda artan malzemeler paketi açılmamış ya da tekrar kullanılabilir ve hasarsız olması koşulu ile alıcı tarafından tekrar satıcıya iade faturası karşılığında geri verilecektir." şeklinde düzenlenen hükmün açık olduğu, davalının savunduğu gibi hatalı sipariş edilen veya hiç kullanılmayan ve tamamen iade edilmek istenen ürün grubu veya sınıfı için iade alınmaz şeklinde veya kısıtlayıcı bir hükmün bulunmadığı, sözleşme uyarınca davalının iade konusu ürünleri iade almakla yükümlü olduğu, davacının bu ürünlerin bedelini davalıya ödemekle yükümlü olmadığı gibi davalının temerrüdü nedeni ile davacının yapmak zorunda kaldığı, ürünlerin mahkeme kararı ile yediemine tevdi masraflarını da davalıdan isteme hakkının bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, 29.772,16 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
    Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve özellikle tevdi mahallinde bulunan malların bedelinin ödenmesi karşılığında davalıya ait olacağının anlaşılmış olmasına göre, taraf vekillerinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harçlarının temyiz edenlerden alınmasına, 21/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.



    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.