...

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın görevsizlik nedeniyle reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacılar vekili, davacılar ile davalı şirket arasında 31.10.2011 tarihinde kat karşılığı inşaat sözleşmesi düzenlendiğini, sözleşmede inşaat ruhsatının alındığı tarihten itibaren en geç 18 ay içerisinde anahtar teslim eksiksiz ve kusursuz tamamen bitirilmiş ve inşaat oturma ruhsatı alınmasına hazır hale getirilerek mal sahiplerine teslim edileceğinin kararlaştırıldığını, ancak süresinde teslim edilemediğini, dairenin 13.01.2015 tarihinde sözleşmeye göre teslim edilmesi gereken tarihten yaklaşık bir yıl sonra davacılara teslim edildiğini ileri sürerek, 15.150,00 TL kira bedelinin, 619,10 TL tespit masrafı ile davalı yükleniciye gönderilen 651,15 TL ihtarname masrafının, sözleşmeye göre davalı yüklenici tarafından ödenmesi gereken, ancak davacılar tarafından ödenen 3.000 TL tapu masrafı ile 1.200 TL belediye masrafının, diğer kat maliklerine ödenen 10.000 TL"nin, 10.000 TL eksik iş bedelinin, 10.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, taraflar arasındaki uyuşmazlığın Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun kapsamında kaldığı, davaya bakmaya Tüketici Mahkemesi"nin görevli olduğu, HMK"nın 114/1-c ve 115/2 maddeleri gereğince görev hususunun dava şartlarından olduğu gerekçesiyle, mahkemenin görevsizliğine, görevsizlik nedeniyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.
6502 sayılı Kanun"un 3. maddesinin gerekçesinde eser sözleşmelerinin kanun kapsamına alınmasına herhangi bir açıklama getirilmemiştir. Ancak Kanun’un sistematiği nazara alındığında kanunda zikredilen eser sözleşmelerinden kastın; ticari ve mesleki olmayan amaçlarla, salt kişisel ihtiyaçları için kullanma ve tüketme amacıyla gerçek ve tüzel kişi ile tüketici arasında yapılan eser sözleşmeleri olduğu anlaşılmaktadır. Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri 818 sayılı Mülga Borçlar Kanunu"nun 355 vd., 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 470 vd. maddelerinde düzenlenen eser sözleşmelerinin kendine özgü bir türüdür. Bu sözleşmelerin bir tarafı arsa sahibi diğer tarafı yüklenicidir. Bu tür sözleşmelerde arsa sahibinin Tüketici Kanunu’nda 3/k maddesindeki tüketici tanımına uymadığı açıktır.
../..
S.2.

Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerinde arsa sahibi açısından güdülen amaç, arsasını değerlendirmektir. Bu nedenle arsa sahibinin arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalarken güttüğü saikin 6502 sayılı Kanun’da tanımlanan tüketicinin saikinden farklı olduğu gözden kaçırılmamalıdır. Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerine konu işin üst düzey teknolojiyi gerektirmesi, sözleşme kapsamında taşınmaz satış vaadi ve inşaat sözleşmelerinin de bulunduğu nazara alındığında 6502 sayılı Kanun’da kanun koyucunun salt kullanma ve tüketme amacına yönelik mutfak, dolap yaptırmak, araç tamiri yapmak gibi dar kapsamlı eser sözleşmelerini kastettiği, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerinin ise bu kapsamda olmadığının kabulü gerekir.
Bu durumda mahkemece, davaya bakmakta görevli olduğu gözetilerek, işin esasına girilip bir karar verilmesi gerekirken, Tüketici Mahkemesi’nin görevli olduğundan bahisle davanın usulden reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edenlere iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 11.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.