3. Ceza Dairesi Esas No: 2019/9114 Karar No: 2019/17368 Karar Tarihi: 01.10.2019
Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9114 Esas 2019/17368 Karar Sayılı İlamı
3. Ceza Dairesi 2019/9114 E. , 2019/17368 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü: Mahkemece, ilk haksız hareket hareketin kimden geldiğinin belirlenemediğinden bahisle sanık lehine haksız tahrik indirimi yapıldığının belirtilmesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik indirimi uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince asgari hadden (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken; (1/3) oranında indirim yapılmak suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini ve sanık hakkında, denetim süresinde yeniden suç işlemesi nedeniyle önceki hükmün 5271 sayılı CMK"nin 231/11. maddesi gereğince aynen açıklanması gerekirken, verilen kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nin 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak; Sanık hakkında hükmolunan sonuç cezanın adli para cezası olmasına rağmen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan TCK"nin 53. maddesi hak yoksunluğu hükümlerinin sanık hakkında uygulanmasına karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkranın hükümden çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.