Yargıtay - Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11516 Esas 2019/9822 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11516
Karar No: 2019/9822
Karar Tarihi: 19.12.2019

Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11516 Esas 2019/9822 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, vergi müfettişleri tarafından yapılan inceleme sırasında şirketin yasal belgelerinin tamamını İstanbul 1. İflas Müdürlüğüne teslim etmediği için defter ve belgeleri gizleme suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme kararında sanığın temyiz nedenlerinin yeterli görülmediği ancak, Ankara 8. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararın tekerrüre esas alınmama hatası ve TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararıyla yeniden değerlendirilme zorunluluğu bulunduğu belirtilerek, kararın bozulmasına karar verilmiştir. Yargılamanın yeniden yapılmasına gerek olmadığından, hükmün düzeltilerek onanması kararı verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Defter ve belgeleri gizleme suçu (TCK 287)
- Adli para cezasının kesinleşmiş olması halinde tekerrüre esas alınamayacağı (CMK 321)
- TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi kararıyla yeniden değerlendirilme zorunluluğu (TCK 53, Anayasa Mahkemesi kararı)

11. Ceza Dairesi 2016/11516 E. , 2019/9822 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Vergi Müfettişi...’a hitaben düzenlenen İstanbul 1. İflas Müdürlüğünün 18.02.2013 tarih ve 2011/15 sayılı yazısına göre, sanığın yetkilisi olduğu ve 05.12.2011 tarihinde iflasına karar verilen şirketin sadece yasal defterlerinin İstanbul 1. İflas Müdürlüğüne teslim edildiği, vergi incelemesi amacıyla istenen ve varlığı sabit olan yasal belgelerin tamamının İstanbul 1. İflas Müdürlüğüne teslim edilmediği anlaşıldığından, tebliğnamedeki (1) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Ankara 8. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 25.10.2011 tarih ve 2011/211-572 sayılı kararı ile hükmedilen 2.800 TL adli para cezasına ilişkin mahkûmiyetin, karar tarihi itibarıyla kesin nitelikte olması nedeniyle, tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi, yasaya aykırı,
2-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1 maddesi gereğince uygulanması gereken uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından TCK"nin 53 ve 58. maddelerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkartılarak, hüküm fıkrasına "Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli iptal kararı ile oluşan duruma göre sanık hakkında TCK"nin 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.