Hakaret - cinsel taciz - kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/2472 Esas 2019/13630 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2472
Karar No: 2019/13630
Karar Tarihi: 02.10.2019

Hakaret - cinsel taciz - kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/2472 Esas 2019/13630 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hakaret, cinsel taciz ve kişilerin huzur ve sükununu bozma suçlarından mahkumiyet hükmü verilen bir davada, temyiz başvurusu yapılmıştır. Hakaret suçu ile ilgili cezanın nitelik ve niceliğine göre temyiz edilemeyeceği belirtilirken, kişilerin huzur ve sükununu bozma ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinin birlikte yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Dosyada yapılan incelemeler sonucunda, sanığın hüküm giydiği suçların yanı sıra bazı eksikliklerin olduğu tespit edilmiştir. Sanığın suçlarının ayrı ayrı mahkumiyet hükmüne bağlandığına dair bir yanılgıya düşüldüğü belirtilirken, TCK'nın 53/1-b maddesi uyarınca verilen hak yoksunluğu uygulamasının Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği hatırlatılmıştır. Bu nedenlerle, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi ve TCK'nın 53/1-b ve 53/1-c maddeleri örnek gösterilmiştir.

18. Ceza Dairesi 2018/2472 E. , 2019/13630 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, cinsel taciz, kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A- Hakaret suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanığın, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
B- Kişilerin huzur ve sükununu bozma ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümlerin temyizinde ise;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 25/11/2014 tarih, 2013/213 esas, 2014/522 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere sanığın tek bir fiille birden fazla farklı suçun oluşmasına neden olması ihtimali bulunan hallerde ceza adaletini sağlamak ve doğru sonuca ulaşabilmek amacıyla her iki suçtan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinin birlikte yapılması gerekeceğinden, ceza miktarı itibarıyla kesin nitelikte olan cinsel taciz suçundan kurulan hükmün de temyizi kabil olduğu kabul edilerek dosya görüşüldü;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığın, katılanı arayarak söylemiş olduğu sözlerin bir bütün halinde cinsel taciz suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma ve cinsel taciz suçlarından ayrı ayrı mahkumiyet hükmü kurulması,
2- TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkması, TCK"nın 53/1-c maddesindeki hak yoksunluklarından, kendi alt soyu yönünden koşullu salıverme tarihine, kendi alt soyu dışındakiler bakımından ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye aykırı olarak, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 02/10/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.