Mahkemesi :Sivas 3. Asliye Hukuk Hakimliği
Tarihi :23.05.2014
Numarası :2013/262-2014/220

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen günde davacı vekili Avukat M..K..Ç.. ile davalı vekili Avukat P..A..N.. geldi. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kere dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanmış olup, davalıya deney ücreti adı altında borçlu olunmadığının tespiti ve kesin teminat mektuplarının iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine dair verilen karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Taraflar arasında düzenlenen 31.01.2011 tarihli sözleşme ile davacı yüklenici Sivas Şarkışla ilçe Merkezi K.. Ç...Taşkın Koruma İnşaatı yapımı işini üstlenmiştir. Davada, kesin teminat mektuplarının iadesi talebi yanında, davalı idarenin 12.03.2013 tarihli yazısı ile davacıdan, DSİ 19. Bölge Müdürlüğü İzleme ve Kalite Kontrol Şube Müdürlüğü"nce yapılan deneylere ait ücret tutarları toplamı olan KDV dahil 85.992,50 TL"nin muhasebe müdürlüğüne yatırılmasının istendiği belirtilerek, idareye deney ücreti adı altında borçlu olunmadığının tespitine karar verilmesi istenilmiştir.
Yanlar arasında imzalanan sözleşmede mahkeme ve imalâtlarla ilgili deney ücretlerinin kime ait olacağına dair bir hüküm bulunmamaktadır. Sözleşmenin 8.2.1-1 maddesi uyarınca Yapım İşleri Genel Şartnamesi sözleşmenin ekidir. Yapım İşleri Genel Şartnamesi"nin “Yapı Denetim Görevlisinin Yetkileri” başlıklı 15. maddesinin 3. fıkrasında “Malzemenin teknik şartnamelere uygun olup olmadığını inceleyip gözden geçirmek için yapı denetim görevlisi istediği şekilde deneyler yapabilir ve ister işyerinde ister özel veya resmi laboratuvarlarda olsun, bu deneylerin giderleri sözleşmesinde başka bir hüküm yoksa yüklenici tarafından karşılanır. Yüklenici, deneylerin işyerinde yapılmasını isterse bunun için gerekli araç ve teçhizatı kendisi temin eder” hükmüne yer verilmiş, yine aynı şartnamenin “Yükleniciye ait giderler” başlıklı 27. maddesinin 1. bendinin “4” fıkrasında “Sözleşmede veya eklerinde belirtilen yükleme ve benzeri teknik deneylerin giderlerini”nin yükleniciye ait olduğu belirtilmiştir.
Şartnamenin 15. ve 27. maddelerinde yükleniciye ait olan giderler sayılmış ve yapılan deney ücretlerinin yükleniciye ait olacağı belirtilmiş ise de, şartnamedeki düzenlemenin işin devamı sırasında gerçekleştirilen deney ve giderlere ait olacağı anlaşılmaktadır. Oysa davacı vekilinin dava dilekçesine ekli davalı idarenin 12.03.2013 tarihli yazısının ekli “Deney Ücret Listesi”ndeki 72919 sayılı ve 2.580,00 TL + 464,40 TL (KDV) = 3.044,40 TL bedelli deney işinin 21.02.2012 tarihinde ve 21.10.2011 tarihli kesin kabul tarihinden sonra yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda sözkonusu deney ücretinin yükleniciden istenmesi mümkün olmadığından, davanın bu miktar üzerinden kabulüne karar verilmesi gerekir. Mahkemece davanın tümden reddine karar verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının diğer temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kabulü ile hükmün temyiz eden davacı yararına BOZULMASINA, 1.100,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davalıdan alınarak Yargıtay"daki duruşmada vekille temsil olunan davacıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 01.10.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.