Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/4727 Esas 2020/5556 Karar Sayılı İlamı

Türkiye İş Kurumu vekili avukat ... ile 1-... vekili avukat ..., 2-... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 09/02/2016 tarih ve 2014/1047-2016/59 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, Kurum ile davalı şirket arasında 2 ayrı meslekte işbaşı eğitim programı düzenlenmesi amacıyla imzalanan 21.01.2014 tarihli iş başı eğitim programı sözleşmesi ve taahhütname hükümlerine aykırılık nedeniyle Kurumdan haksız ve yersiz olarak tahsil edilen 1.850,00 TL kursiyer zaruri gideri ve 31,06 TL SGK prim giderinin yasal faizi ile alınıp Kuruma ödenmesininin gerektiğini, bu kapsamda şikayet neticesinde davalı ..."ün 18.11.2013 tarihinden bu yana davalı Kurumun işçisi olduğunun öğrenildiği ileri sürerek; 1881,00 TL"nin yasal faizi ile birlikte Kuruma geri ödenmesini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkemece, davacının davalı ..."e karşı açtığı davanın reddine, davacının diğer şirkete karşı açtığı davanın kabulü ile 1881,06 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi birlikte davalı Alternatif Tasarım Mühendislik ... Limited Şirketi"den alınarak davacı Kuruma verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000-TL, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00-TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190,00-TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davacının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 30/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.