Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2019/1095 Esas 2019/2150 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... vek. Av. ... ve davalı ... vek. ... aralarındaki menfi tespit davasında Serik 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 30/03/2018 gün ve 2018/20 esas ve 2018/862 karar sayılı ilamıyla dosyasının Isparta 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2018/21 Esas sayılı dava dosyası ile birleştirilmesi kararının istinaf edilmesi üzerine Antalya BAM 11. Hukuk Dairesi’nden verilen 11/12/2018 gün ve 2018/2285 esas ve 2018/2003 karar sayılı hükmü ile istinaf talebinin reddine dair kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.
- K A R A R -
Serik 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 30/03/2018 gün ve 2018/20 esas ve 2018/862 karar sayılı ilamında dava konusunun, tarafların ve hukuki sebebin aynı olduğu, aralarında hukuki ve fiili bağlantı bulunduğu gerekçesiyle dosyasının Isparta 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2018/21 Esas sayılı dava dosyası ile birleştirilmesine karar verilmiştir. Davalı vekilince Serik 3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 30/03/2018 gün ve 2018/20 esas ve 2018/862 karar sayılı ilamına karşı istinaf yoluna başvurulmuş, Antalya BAM 11. Hukuk Dairesince, birleştirme kararının asıl hüküm ile birlikte temyizi kabil olmak üzere karar verilmesi hatalı ise de, 6100 Sayılı HMK"nın 168. maddesinde birleştirme kararına karşı istinaf yoluna gidilebileceği düzenlenmiş olup, davalı vekili tarafından HMK"nın 345. maddesinde düzenlenen iki haftalık süre içerisinde istinaf kanun yoluna başvurulduğundan, davalı vekilinin bu konudaki istinaf sebebi ile ilgili hukuki yararı bulunmadığı gerekçesiyle istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiş ve bu karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Antalya BAM 11. Hukuk Dairesinc,verilen karar, dayandığı gerekçe ve sonucu itibarıyla HMK 353/1-a/5.madde ve 361. madde kapsamında kalmakta olup bu maddelerde de açıkça belirtildiği üzere bu şekilde verilen kararlar kesin olduğundan temyiz edilemez.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344"üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu gerektirdiğinden HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanmalıdır. Somut olayda kesin bir karara karşı temyiz başvurusunda bulunulduğu ancak bölge adliye mahkemesi hukuk dairesi tarafından bu konuda bir karar verilmeksizin dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldığından temyiz temyiz edilemeyen kesin karara ilişkin olan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin, mahkeme kararının kesin olması nedeniyle REDDİNE, ödedikleri temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçlarının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, HMK 302/5 ve 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 01/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.