İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 50/6, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Dosya içeriğine göre; olay günü saat 21:26 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında, bölünmüş, iki şeritli, yedi metre asfalt yolda seyir halindeyken, kaza mahali olan kontrollü kavşağa geldiğinde kırmızı ışık ihlali yaparak mağdur ..."in aracına çarpması şeklinde meydana gelen şikayetçi olmayan üç kişinin yaralanması ile sonuçlanan kazada; mağdurlara ait alınan geçici raporlarda, ... hayati tehlikesinin olmadığı, sol kaş yanında 2 cm laserazyon ve sol dirsekte abrazyonun olduğu, ..., hayati tehlikesinin olmadığı, bel sol yanda hassasiyet olduğu, ..."un ise hayati tehlikesinin olmadığı anlaşılmakla, TCK"nın 89/5. maddesi hükmüne göre, TCK"nın 89/1. maddesi kapsamındaki yaralanmanın şikayete tabi olduğu, suçun bilinçli taksirle işlenmesi halinde dahi süresinde yapılmış bir şikayetin varlığının gerekli olduğu anlaşılmakla; mağdurların yaralanmalarına ilişkin kati raporun alındıktan sonra mağdurların yaralanmasının TCK’nın 89/1. maddesi kapsamında kaldığının tespiti halinde, sanık hakkındaki davanın düşmesine karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte ayrıca, TCK"nın 50/6. maddesinin de uygulanması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.