Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın 1,48 promil alkollü olduğu halde idaresindeki araçla gece vakti aydınlatmanın olduğu yerleşim içi tek yönlü iki şeritli yolda seyir halinde iken, direksiyon hakimiyetini kaybederek orta refüjü aşıp karşı yöne geçtiği, karşı yönden gelmekte olan katılan ..."in idaresindeki araca çarpması neticesinde, ..."in kemik kırığı meydana gelecek şekilde, araçta bulunan eşi Duygu"nun ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda, tam kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olup, CMK’nın 226/4. maddesinde, ek savunma hakkına ilişkin bildirimlerin varsa müdafiye yapılabileceği ve müdafinin sanığa tanınan haklardan onun gibi yararlanabileceğinin düzenlendiği, 09/02/2016 tarihli duruşmada sanık müdafine TCK"nın 22/3. maddesine ilişkin ek savunma hakkı tanındığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki sanığa TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınmadan hüküm kurulduğuna ilişkin bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin sanığın zorunluluk nedeniyle aracı kullandığına ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.03.2020 tarihli ve 2018/12-399 Esas-2020/154 Karar sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hükmün A
fıkrasının 1 nolu bendinde yer alan ""failin kasta dayanan kusurunun ağırlığı" ibarelerinin hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.