Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/15365 Esas 2016/747 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı .. vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 14/12/2011 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; yargı yolu bakımından dava dilekçesinin reddine dair verilen 14/07/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, hizmet kusuru nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, yargı yolu bakımından görevsizlik kararı verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
01/10/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı ... 331/2. maddesinde; “Görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmesi hâlinde, yargılama giderlerine o mahkeme hükmeder. Görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmemiş ise talep üzerine davanın açıldığı mahkeme dosya üzerinden bu durumu tespit ile davacıyı yargılama giderlerini ödemeye mahkûm eder.” biçiminde düzenleme yapıldığı anlaşılmaktadır.
Yukarıdaki yasal düzenleme, 6100 sayılı .. "da düzenlenmiş olup hiç kuşkusuz adli yargı yerinde görülecek davalarda ve adli mahkemeler arasındaki görevsizlik kararlarında uygulanmalıdır. Açıklanan maddede; “...” hali düzenlenmiştir. Oysa yargı yolu bakımından görevsizlik kararlarında, davaya başka bir mahkemede devam edilmesi söz konusu olmayıp, kendine has usul kuralları bulunan farklı yargı yerinde yeniden açılan bir dava söz konusudur ve bu dava adli yargı yerindeki davanın devamı niteliğinde değildir.
Bu durumda; yargı yolu bakımından ret kararı verilen davalı yararına karar tarihinde yürürlükte bulunan ... göre vekalet ücreti takdir edilmesi gerekirken vekalet ücretinin görevli mahkemede nazara alınmasına karar verilmiş olması doğru görülmemiştir. Ne var ki bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, mahkeme kararının 6217 sayılı Kanun"un 30. maddesi ile 6100 sayılı ... ’na eklenen “...” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı .... 438/7. maddesi gereğince düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.


SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenle, hüküm fıkrasına yeni bir bent olarak “Davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden, karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık ... göre ..TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” biçimindeki söz dizisinin eklenmesine; davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddiyle kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA 21/01/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.