MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yokluğunda verilen gerekçeli kararın sanığa 30/11/2007 tarihinde Tebligat Kanun’un 35. maddesine göre tebliğ edildiği ancak bahse konu tarihte sanığın cezaevinde olduğunun anlaşılması karşısında, sanık müdafiinin öğrenme üzerine yaptığı 23/06/2014 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK"nın 493/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun’un 102/3 ve 104/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK"nın aynı suça uyan 142/1-b, 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun"un 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 5237 sayılı Kanun hükümlerinin sanık yararına olması ve aynı Kanun"un 66/1-e, 66/4 ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık zamanaşımının, suç tarihi olan 08/08/2000 gününden karar tarihine kadar geçmiş bulunması nazara alınmadan yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK"nın 223/8.maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 07.05.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.