Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/8922 Esas 2019/8305 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8922
Karar No: 2019/8305
Karar Tarihi: 06.05.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/8922 Esas 2019/8305 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen ceza ise, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL adli para cezasıdır ve bu cezanın temyizi mümkün değildir. Sanığın bu suçtan temyiz talebi reddedilmiştir. Konut dokunulmazlığını bozma suçu için ise, TCK'nın 116/4. maddesi uygulanmıştır ve bu maddenin yürürlüğe girmesinden önce mahkumiyet alanlar için öngörülen hak yoksunlukları infaz aşamasında gözetilecektir. Kararda ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının da dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2019/8922 E. , 2019/8305 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazının incelenmesine gelince;
Konut dokunulmazlığını bozma suçundan hüküm kurulurken, hüküm fıkrasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesi yerine, aynı Kanun"un 116/4. maddesi olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiş, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 06/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.