Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5615 Esas 2019/9673 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yargıtay 9. Ceza Dairesi‘nin 23.01.2013 tarihli 2012-8510 Esas ve 2013-1359 Karar sayılı bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 01.04.2014 tarihli 2013/9-542 Esas ve 2014/153 Karar sayılı kararında ayrıntılı olarak açıklandığı ve Dairemizin yerleşik içtihatlarında da kabul edildiği üzere; 5237 sayılı TCK"nin 206. maddesindeki “resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan“ suçunun oluşabilmesi için, yalan beyanın resmi belge düzenleme yetkisine sahip kamu görevlisine yapılmış olması gerekmektedir. Resmi bir belgenin düzenlenmesi sırasında beyanda bulunacak kişinin gerçeği söyleme zorunluluğu vardır. Kişinin beyanı üzerine düzenlenen resmi belgenin bu beyanın doğruluğunu ispatlayıcı nitelikte olması, bir başka ifadeyle beyanın doğruluğunun kamu görevlisi tarafından araştırılmasının zorunlu olmaması şarttır. Aksi halde kişinin beyanı yeterli olmayıp, bu beyanın doğruluğunun kamu görevlisi tarafından araştırılması zorunluysa ve bu araştırma sonunda bildirimin gerçeğe uygun olmadığı belirlenirse, kişinin beyanına itibar edilemeyeceğinden ve kişinin beyanını içeren belge, ispat aracı olarak kullanılamayacağından anılan maddedeki suç oluşmayacaktır. Bununla birlikte, suçun oluşması için sanığın beyanda bulunması yeterli olmayıp, sanığın beyanı üzerine kamu görevlisi tarafından bir belgenin de düzenlenmesi gerekmektedir.
Yukarıdaki açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; Suç tarihinde, meydana gelen... ve ... plaka nolu araçların karıştığı maddi hasarlı trafik kazası ile ilgili yapılan soruşturma sonucu açılan kamu davasında, temyize gelen sanık ...’ın, kazayı kendisi yapmadığı
halde yapmış gibi beyanda bulunması için temyiz dışı sanık ...’ı görevli polislere yalan beyanda bulunmaya azmettirdiği iddiası ile hakkında resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçundan cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; sanığın “... Araç kullanan şahıs...dır onun yanında bulunan ... isimli şahısta benim oğlumdur kaza olması üzerine ölü vardır diye olay yerinden ... kaçmış oğlum haber etmesi üzerine olay yerine gittim. Bu esnada benim ve oğlumun etrafını çevirdiler. Şoförü istediler. Bende aracı kullanan ancak orası kalabalık olduğu ve ölü vardır diye olayın büyümemesi için korkup kaçan sinanı aradım çağırdım. Bizi emniyete götürdüler. Emniyette aracı ben kullanıyormuşumda ... kullanıyormuş gibi gösterdiğim iddiası ile işlem yapıldı yargılama yapıldı. Bu sebeple de hakkımızda söz konusu dava açıldı. Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum...” şeklindeki savunması, temyiz dışı sanık ...’ın aşamalarda kazayı kendisinin yaptığını beyan etmesi, kaza esnasında ...’ın yanında bulunduğu iddia edilen diğer temyiz dışı sanık ...’ın da bu yöndeki ifadesi, kazaya sebep olan ... plakalı nolu araç sürücüsünün kim olduğunun tespit edilememesi ve sanık adına herhangi bir tutanak vb. resmi belge düzenlenmediğinin anlaşılması karşısında, somut olayda TCK"nin 206. maddesinde düzenlenen suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığı gözetilmeden sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.