Mahkemesi : Adana 6. İş Mahkemesi
Tarihi : 24/04/2013
Numarası : 2012/34-2013/221

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle temyiz edenin sıfatına göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine
2-Davacı, davalı şirkette 13/11/2007 tarihinden itibaren bekçi olarak işlerin ağır olması ve bir kısım işçilik haklarının ödenmemesi üzerine iş akdini sona erdirdiği 18/04/2011 tarihine kadar kesintisiz olarak haftanın 7 günü 16.00 - 08.00 saatleri arasında aralıksız olarak sürekli günlük 45,00 TL. üzerinden çalıştığını, ücretlerini elden aldığını bildirerek fazla mesai ücretlerinin ödenmediğinden fazla mesai ücret alacağının ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacının hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının günlük 45,00 TL yevmiye ile çalıştığı, fazla mesai yaptığı, yapılan fazla mesaileri karşılığının ödendiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının ücreti konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı, bekçi olarak çalışmakta olup işverence asgari ücret üzerinden ödemeleri yapılmıştır. Tanıklar da davacının asgari ücretle çalıştığını beyan etmişlerdir. Daha önce davacı tarafından Adana 5 İş Mahkemesinin 2011/633 Esas sayılı dosyasında da bilirkişi raporunda davacının asgari ücretle çalıştığı kabulü ile hesaplama yapılmıştır. Mahkemece, davacının asgari ücretle çalıştığının kabulü gerekirken davacının sunduğu inşaat işçilerinin ücretleri emsal olarak alınıp buna göre günlük 45,00 TL ücret aldığının kabulü ile yapılan hesabı hükme esas alması hatalı olup bozma nedenidir.
3-HMK "nun 26.maddesine göre hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir. Kabule göre de; davacının 12.4.2013 tarihli ıslah dilekçesinde alacağın yasal faizi ile tahsilini talep etmesine rağmen ıslah edilenin miktarın en yüksek mevduat faizi ile tahsiline karar verilmiş olması da hatalı olmuştur.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde, davalıya iadesine, 17.1.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.