Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/660 Esas 2021/2389 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/660
Karar No: 2021/2389
Karar Tarihi: 25.03.2021

Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/660 Esas 2021/2389 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın çocuğun cinsel istismarı suçundan Vezirköprü Ağır Ceza Mahkemesi'nde verilen ve Bölge Adliye Mahkemesi tarafından esastan reddedilen istinaf başvurusu sonucu dosya tekrar incelendi. Dosya içeriği ve mağdurenin ifadeleri arasında çelişkiler tespit edilerek, ilk derece mahkemesindeki sübuta ilişkin delillerin dosya içeriğiyle çelişmesi nedeniyle mahkumiyet kararının yerinde olmadığına karar verildi. Bu sebeple istinaf başvurusu kabul edilmedi ve sanığın tahliyesi kararlaştırıldı. Kanuna aykırı itiraz eden tarafların temyiz başvurusu sonucu, mahkeme kararı üzerinde yapılan inceleme sonucu karar, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 302/2-4. maddesi ve fıkrası gereğince bozuldu. Bu maddeler, suçlunun delilleri karartma ihtimali ve tutukluluk süresinin uzunluğu nedeniyle gerekçeli karar yazma zorunluluğunu belirtmektedir.

14. Ceza Dairesi 2020/660 E. , 2021/2389 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Vezirköprü Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 26.09.2018 gün ve 2018/25 Esas, 2018/99 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK’nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
2006 yılında işlendiği iddia edilen eylemle ilgili 2017 yılında müracaatta bulunulması şeklinde gerçekleşen olayın intikal tarzı ve zamanı, mağdurenin ifadesinde 2016 yılında babasıyla yaşadığı tartışma sonrası sanığın gönderdiği mesajlarda anne ve babasıyla birlikte kendisine hakaretlerde bulunması üzerine annesine istismar eylemlerinden kısmen bahsettiğini, ancak başvuruda bulunmadıklarını ifade etmesine rağmen anne ve babanın söz konusu hadiseleri ilk defa 2017 yılı Şubat ayında mağdurenin okul değiştirmek istemesi üzerine sebebini sorduklarında öğrendiklerini belirtmeleri, mağdurenin aşamalarda özellikle 29.05.2018 tarihli raporda yer alan anlatımıyla çelişen ve başka delille desteklenmeyen soyut beyanları, savunma ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında, ilk derece mahkemesinin kabulünde yer alan sübuta ilişkin delillerin dosya içeriğiyle çelişmesi nedeniyle mahkumiyet kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesinin 17.04.2019 gün ve 2018/3463 Esas, 2019/1163 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sanığın atılı suçtan TAHLİYESİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü bulunmadığı takdirde derhal salıverilmesinin temini için ilgili yerlere müzekkere yazılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmesine, 25.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.