Banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/8018 Esas 2020/9842 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/8018
Karar No: 2020/9842
Karar Tarihi: 08.10.2020

Banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/8018 Esas 2020/9842 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesi, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yapılan istinaf başvurusunu reddetti. Sanık tarafından temyiz edilen bu karar da reddedildi. Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığı anlaşıldı. Bu nedenle, sanığın temyiz istemi reddedildi. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 286/2-a ve 298. maddeleri.

15. Ceza Dairesi 2020/8018 E. , 2020/9842 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık
HÜKÜM : Temyiz başvurusunun reddi

Banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmü hakkında sanık tarafından istinaf başvurusunda bulunulmasından sonra, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesi tarafından başvurunun esastan reddine dair kurulan hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Ceza Dairesi"nin temyiz talebinin reddine dair verdiği ek karar sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286/2-a. maddesi gereğince, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığı anlaşılmakla, temyiz isteminin reddine dair 04/12/2019 tarih ve 2018/2030-2448 sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik sanığın temyiz isteminin CMK 298. maddesi gereğince REDDİNE, 08/10/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.