Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/2271 Esas 2017/1566 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/2271
Karar No: 2017/1566
Karar Tarihi: 09.05.2017

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/2271 Esas 2017/1566 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işlediğini kabul ederek, TCK'nın 81/1, 35, 53/1, 63, 54. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası vermiştir. Ancak sanığın akıl hastası olup olmadığı konusunda verilen raporlarda çelişki olduğu için Adli Tıp Kurumu Genel Kuruluna gönderilerek TCK'nın 32. maddesi yönünden rapor aldırılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, mağdurun uyuyan kişi olduğu göz önüne alınarak, sanığın cezasının TCK'nın 82/1-e maddesi uyarınca belirlenmesi gerektiği ve Anayasa Mahkemesinin iptal kararı dikkate alınarak uygulama yapılması gerektiği belirtilmiştir. Sanık müdafiinin temyiz itirazları yerinde görüldüğünden karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri açıklama:
- TCK'nın 81/1 maddesi: Kasten öldürme suçu
- TCK'nın 35 maddesi: Akıl hastalığı ve zayıflık hallerinde ceza sorumluluğunun bulunmama durumu
- TCK'nın 53/1 maddesi: Birden fazla suçtan yargılanma durumu
- TCK'nın 63 maddesi: Suçta takdiri indirim sebepleri
- TCK'nın 54 maddesi: İyi hal indirimi

1. Ceza Dairesi 2016/2271 E. , 2017/1566 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK"nun 81/1, 35, 53/1, 63, 54. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in mağdur ..."e karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilerek reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın akıl hastası olup olmadığı hususu ile ilgili olarak Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesince düzenlenen 18/06/2014 tarihli sağlık kurulu raporu kapsamında, şüpheli ..."in olay tarihi itibariyle "Atipik Pisikoz" denilen psikiyatrik hastalığın etkisinde olduğunun, bu haliyle işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama, davranışlarını yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azaldığının TCK 32/1. maddesi dahilinde ceza sorumluluğunun bulunmadığının tespit edildiği görülmekle, İstanbul Adli Tıp Kurumu Gözlem İhtisas Dairesinin 14.11.2014 tarihli raporunda sanığın ceza sorumluluğunun tam olduğu, İstanbul Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Kurulunun 28.11.2014 tarihli raporunda ise oybirliği ile ceza sorumluluğunun tam olduğunun belirtilmesi karşısında;
Alınan raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi amacıyla ATK Yasasının 16. maddesi uyarınca sanığın Adli Tıp Kurumu Genel Kuruluna gönderilerek gerekirse sanığın muayenesi de yapıldıktan sonra TCK"nun 32. maddesi yönünden rapor aldırılması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, raporlar arasındaki çelişkiler giderilmeden eksik inceleme ile yetinilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Mağdur ..."in olay anında uyumakta olduğunun anlaşılması karşısında; kendisini savunamayacak kişiye karşı karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işleyen sanık hakkında temel cezanın TCK"nun 82/1-e. maddesi uyarınca belirlenmesi gerektiği düşünülmeden, suç niteliğinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde aynı Kanunun 81. maddesi ile uygulama yapılması,
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen hususların gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, re’sen de temyize tabi hükmün CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı itibariyle kazanılmış hak saklı kalmak üzere tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 09/05/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.