Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/5340 Esas 2019/8249 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin Düzce 4. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 15/11/2012 tarihli ve 2012/66 E, 2012/7 K sayılı kararının, Dairemizin 09/12/2014 tarihli ve 2014/339 E, 2014/29523 K sayılı ilamıyla bozulması üzerine yapılan yargılamada, mahkemenin 17/03/2015 tarihli ve 2015/46 E, 2015/63 K sayılı kararla önceki hükümde direnilmesine karar verdiği, 5271 sayılı CMK’nın 6763 sayılı Kanun ile değişik 307. maddenin 3. fıkrası uyarınca yapılan inceleme sonucu, her ne kadar mahkemesince direnme kararı verildiği belirtilmiş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18/10/2016 tarihli ve 2015/2-897 Esas ve 2016/366 Karar sayılı kararında da belirtildiği gibi direnme kararında bozmadan önce verilen kararda yer verilmeyen yeni gerekçeler gösterildiği ve bu itibarla mahkemenin verdiği kararın direnme kararı olmayıp bozmaya uyularak verilmiş bir karar olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde temel ceza alt sınırdan belirlendiği halde, eylemin gece vakti gerçekleştirilmesi nedeniyle TCK"nın 143. maddesi ile yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden üst sınırdan 1/3 oranında artırım yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 06/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.