MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanığın, 2010 takvim yılına ait defter ve belgelerin ibrazı istemli yazı ikametgah adresinde 26.09.2012 tarihinde bizzat tebliğ edilmesine rağmen süresinde ibraz etmeyerek atılı defter, belge gizleme suçunu işlediği iddia ve kabul edilen kamu davasında, sanığın suçlamayı kabul etmediği, mükellefiyetinin vergi dairesince terkin edilmesi üzerine işyerine ait tüm evrak ve defterlerin istendiğini, istenen belgeleri kargo ile gönderdiğini, ancak 26.09.2012 tarihinde kendisine istem yazısı tebliğ edilmediğini beyan ettiği; dosya arasında mevcut vergi suçu raporunda da sanığın 2009 takvim yılına ilişkin vergi incelemesini yapan vergi müfettişi tarafından düzenlenen vergi raporunda 2010 yılına ait bazı belgelerin kargo ile vergi dairesine gönderildiğini belirttiği ancak bunların hangi belgeler olduğunun vergi suçu raporunda belirtilmediği anlaşılmakla; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi bakımından, sanığın suç tarihine yakın tarihlerdeki samimi yazı ve imza örnekleri temin edilerek, dosya arasında mevcut tebligattaki imzanın sanığa ait olup olmadığı konusunda uzman bir kurum veya kuruluştan rapor alınıp, gerektiğinde 2009 takvim yılına ilişkin incelemede sanık tarafından hangi belgelerin kargo ile vergi dairesine gönderildiği hususu araştırılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini yerine eksik araştırma ve inceleme ile mahkumiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
a)"12.10.2012" olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında "02.01.2013" şeklinde yanlış yazılması,
b)Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 18.06.2013 gün 2013/8-151/304 sayılı ilamında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği gözetilerek, sanığın sabıka kaydında yer alan en ağır cezayı içeren Uşak 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 26.11.2010 tarih, 2009/406 Esas, 2010/837 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması ile yetinilmesi gerekirken bu ilamın yanında Uşak 1. Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/521 Esas ve 2012/31 Karar sayılı ilamının da tekerrüre esas alınarak infazda tereddüte neden olacak şekilde hüküm kurulması,
c)5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.