MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 20/03/2013 gününde verilen dilekçe ile yersiz ödeme nedeniyle alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 04/12/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, yersiz ödemenin iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece, dava reddedilmiş; karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı ..., Bakanlık Teftiş Kurulu Başkanlığının 13/04/2011 tarihli raporu ile, davalının 2005-2009 yılları arasında davacının iş yeri hekimi olarak çalıştığı, döner sermaye ek ödemelerinin ve maaş yan ödemelerinin, part-time üzerinden hesaplanması gerekirken, full-time üzerinden hesaplanarak ödeme yapıldığından, 45.428,35 TL döner sermaye ve 985,23 TL maaş yan ödemesinin fazladan yapıldığının anlaşıldığı, davalının söz konusu fazla ödeme tutarını iade etmediğini beyanla, yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı, fazla ödemenin söz konusu olmadığını ve talep edilmesinin de hukuka aykırı olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun 22/12/1973 tarih 1968/8 esas, 1973/14 sayılı kararına göre hatalı ödemenin, yapıldığı tarihten itibaren idari yargıda dava açma süresi içinde geri istenebileceği, dava konusu alacağın geri isteme işleminin 21/07/2011 tarihinde başladığı, 2009 yılı ekim ayından geri isteme işleminin başladığı tarihe kadar 60 günlük dava açma süresinin geçtiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dava konusu alacak, ....na Bağlı Kurum ve Kuruluşlarda Görevli Personele Döner Sermaye Gelirlerinden Ek Ödeme Yapılmasına Dair Yönetmelik hükümlerine göre, idare tarafından, yönetmelik hükümlerinin yanlış yorumlanarak davalıya yapılan fazla ödemenin tahsiline ilişkindir.
Dava konusu fazla ödemenin, idarenin bir şart tasarrufuna dayanmadığı, salt hatalı ödemeden kaynaklandığı anlaşılmaktadır.
TBK"nın 77/1. maddesine göre, zenginleşen, başkasının mal varlığından veya emeğinden haklı bir sebep olmaksızın elde ettiği zenginleşmeyi geri vermek zorundadır. Geri verme borcunun konusu ve kapsamı; TBK"nın 79 ve 80. maddelerde "aynen geri verme ilkesi"ne göre düzenlenmiştir.
Sebepsiz zenginleşme; geçerli olmayan ve tahakkuk etmemiş yahut varlığı sona ermiş bir nedene ya da borçlu olunmayan şeyin hataen verilmesine dayalı olarak gerçekleşebilir. Sebepsiz zenginleşme bunlardan hangisi yoluyla gerçekleşmiş olursa olsun, sebepsiz zenginleşen, aleyhine zenginleştiği tarafa karşı geri verme borcu altındadır.
Borç olmayanı rızası ile ödeyen kimse yanlışlığa düştüğünü ispat ettiği takdirde, ödediğini geri isteyebilir. Yanlışlık eda ile ilgili olup, edada bulunanda bağışlama irade ve arzusunun bulunmadığını gösteren bir yanılmadır.
HGK"nın 05/12/1984 tarih ve 1982/13-387 esas, 1984/997 sayılı kararı ile herhangi bir şart tasarrufa dayanmayan, salt hatalı ödemenin idare tarafından BK"nın sebepsiz zenginleşme kurallarına göre geri istenebileceği açıklanmıştır.
Şu durumda, mahkemece idarenin şart tasarrufuna dayanmayan hatalı ödemenin, Borçlar Hukukunun sebepsiz zenginleşme hükümleri çerçevesinde istenebileceği gözetilerek hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, 60 günlük dava açma süresinin geçmiş olduğu gerekçesiyle davanın reddi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA 18/01/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.