Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52, 53/6 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre; sanığın idaresindeki araçla yerleşim yeri içinde, iki yönlü, asfalt kaplama, hız limitinin 50 km/s olduğu, düz, eğimli, aydınlatmasız yolda, gece vakti seyir halindeyken; üç yönlü (T) kavşağa geldiğinde, dönüş yapacağı noktada park halinde bulunan aracın arkasından sağa manevra yaparak caddeye girdiği esnada, karşı yönden gelen araç trafiğine ait şeride geçerek, karşı yönden gelen katılanın idaresindeki araçla çarpışması şeklinde meydana gelen ve sanığın asli kusurlu olarak dört kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur tayinine, eksik inceleme ile karar verildiğine, CMK"nın 231 maddesinin uygulanmamasına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 14/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.