Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4038 Esas 2020/584 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4038
Karar No: 2020/584
Karar Tarihi: 16.06.2020

Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4038 Esas 2020/584 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından tefecilik suçundan açılan dava sonucunda, sanık hakkında CMK'nın 223/2e maddesi uyarınca beraat kararı verilmiştir. CMK'nın 237. maddesi gereği suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı belirtilmiştir. Temyiz talebi reddedilmiş, Hazine vekilinin temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak inceleme yapılmıştır. Suç tarihi düzeltilebilir bir yazım hatası olarak kabul edilmiş, suç zamanaşımına tabi olduğu belirtilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri; 5237 sayılı TCK'nın 241/1, 66/1-e ve 67/4, 5320 sayılı Kanunun 8/1, CMUK'nın 317, 321 ve 223/8, 5271 sayılı CMK'dır.

9. Ceza Dairesi 2020/4038 E. , 2020/584 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : CMK"nın 223/2e maddesi uyarınca beraat

Dosya incelendi;
Sanık hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davasına CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müşteki ..."ın katılma hakkı olmadığı, yine mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının da hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından vekilinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, incelemenin katılan Hazine vekilinin tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Suç tarihinin gerekçeli karar başlığında son ödünç paranın verildiği 01/07/2007 yerine 2006, 2007, 2008 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
Sanığın işlediği iddia edilen tefecilik suçunun; 5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli zamanaşımına tabi olduğu, dava konusu somut olayda son ödünç para verme eyleminin Temmuz 2007 yılında meydana geldiği, kesin olarak saptanamaması nedeniyle sanık lehine değerlendirme yapılarak suç tarihinin 01/07/2007 olarak kabul edilmesi gerektiği ve belirtilen tarih ile temyiz inceleme günü arasında 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükmün 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE 16/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.