5015 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/18565 Esas 2020/4223 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/18565
Karar No: 2020/4223
Karar Tarihi: 12.05.2020

5015 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/18565 Esas 2020/4223 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme, sanığın 5015 sayılı Kanuna muhalefet suçu dolayısıyla hüküm giymesine karar verdi ve cezayı erteleme kararı aldı. Temyiz sonucunda, suçtan zarar gören Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu vekilinin istemi reddedildi. Ancak sanığın temyiz itirazları kabul edildi ve hüküm bozuldu. Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliği göz önüne alındığında, sanığın eylemi 5015 sayılı Yasanın Ek 5/1. maddesi kapsamında olsa da, daha sonra yürürlüğe giren kanunlarla bu maddenin yürürlükten kaldırıldığı ve sanık lehine hükümler içeren düzenlemeler yapıldığı belirtildi. Bu nedenle, yerel mahkemenin suçlar için belirlenen cezaları karşılaştırarak sanığın hukuki durumunu belirlemesi ve uygulama yapması gerektiği vurgulandı. Kanun maddeleri olarak 5015 sayılı Kanun'un Ek 5/1. maddesi, 6455 Sayılı Kanun, 5607 sayılı Kanun'un 3/11, 3/5, 3/10, 3/22 ve 5/2. maddeleri, 7242 Sayılı Kanun'un 61. ve 62. maddeleri, ve 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 5607 sayılı kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gösterildi.

7. Ceza Dairesi 2016/18565 E. , 2020/4223 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5015 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, erteleme

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Suçtan zarar gören Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu vekilinin temyiz istemine yönelik yapılan incelemede;
Davadan haberdar olduğu halde 10.06.2014 havale tarihli dilekçe ile davaya müdahil olmayacağını bildiren EPDK vekilinin temyiz inceleme isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II- Sanığın temyiz istemine yönelik yapılan incelemede;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 5015 sayılı Yasanın Ek 5/1. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 Sayılı Kanun ile 5015 sayılı Yasanın Ek 5/1. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 Sayılı Yasa’nın 3/11 ve 3/12. maddeleri kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/11 ve 3/12. maddeleri ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle, hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"nın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 5015 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın ilgili hükümleri (5607 sayılı Yasanın 3/11. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22 ve 5/2. maddeleri) somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 12.05.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.