7. Hukuk Dairesi Esas No: 2013/16942 Karar No: 2014/405 Karar Tarihi: 16.01.2014
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/16942 Esas 2014/405 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı firma yabancı bir hakem kararının tanınması ve tenfizi için davalı firmaya dava açtı. Mahkeme hakem kararının tenfizine karar verdi ancak hakem kararında hükmedilen yargılama giderlerinin bölünemeyeceği gerekçesiyle davacının tenfiz istemini reddetti. Ancak kararın bu şekilde verilmesi doğru görülmedi ve davacının temyiz itirazı kabul edildi. Mahkeme, hakem kararında yer almayan bir bedelin tenfizine de hükmedemeyeceğini belirterek davacının sair temyiz itirazlarının reddine karar verdi ve davacı taraf yararına kararını bozdu. Kanun maddesi olarak MÖHUK 62/1-g maddesi üzerinde durulmuş, hakem kararında yer almayan bir hususa ilişkin yabancı mahkeme kararının tenfiz istemi reddedilir denmiştir.
(Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi 2013/16942 E. , 2014/405 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca duruşmalı olarak incelenmesi istenilmekle, duruşma için tebliğ edilen 17.12.2013 günü belirlenen saatte temyiz edenler davacı ...A.Ş. vekili Av.... ve davalı ... A.Ş. vekili Av.... geldiler, gelenlerin huzuru ile duruşmaya başlandı. Duruşmada hazır bulunan tarafların sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyadaki belgeler incelendi. Gereği görüşüldü: Dava yabancı hakem kararının tanınması ve tenfizi istemine ilişkindir. 1-İddia ve savunmaya, duruşma tutanaklarına yansıyan bilgi ve belgelere, toplanıp değerlendirilen delillere ve hüküm yerinde gösterilen gerekçelere göre, davalı tarafın tüm, davacı tarafın ise aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itarazları yerinde değildir. 2-Davacı tarafın hakem kararında hükmedilen yargılama giderinin tenfizi istemine yönelik temyiz itirazlarına gelince; mahkemece hakem kararında hükmedilen yargılama giderinin bölünemeyeceği gerekçesiyle tenfiz isteminin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır. Hemen belirtmek gerekir ki tahkim sözleşmesi istisnai bir nitelikte olup sözleşmenin taraflarını bağlar. Yine MÖHUK 62/1-g maddesi uyarınca “hakem kararı hakem sözleşmesinde veya şartında yer almayan bir hususa ilişkin ise veya sözleşme veya şartın sınırlarını aşıyor ise bu kısım hakkında yabancı mahkeme kararının tenfiz istemi reddedilir.” kısmi tenfize olanak tanıyan bu ilke haricinde uygulamada ve Yargıtay kararlarında kararlılık kazanan görüşlere göre; tenfiz talebini inceleyen mahkeme uyuşmazlığın esasına giremeyeceği gibi, hakem kararında yer almayan bir bedelin tenfizine de hükmedemez. Gerçekten bu olgu mahkemenin de kabulündedir. Ne var ki mahkemenin ileride rücu alacağına (ilişkisine) konu olabilecek yargılama giderine yönelik tenfiz istemini de aynı ilkeye dayanarak kabul etmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle reddetmesi doğru görülmemiş, davacının temyiz itirazının bu yönden kabulüne karar vermek gerekmiştir. SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı tarafın tüm,davacı tarafın ise sair temyiz itirazlarının REDDİNE, kararın (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davacı taraf yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde davacıya iadesine, peşin alınan temyiz harcının mahsubu ile geriye kalan 10.940,22 TL harcın davalıdan alınmasına, Yargıtay duruşmasında kendisini vekille temsil ettiren davacı taraf yararına takdir ve tespit olunan 990,00 TL avukatlık ücretinin davalı taraftan alınarak davacı tarafa verilmesine, 16.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.