Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması
Hüküm : TCK"nın 268. maddesi yollamasıyla 267/1, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca mahkumiyet.

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyeti kararda gösterilmemiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih, 2012/1431 esas ve 2013/18 karar sayılı ilamında belirtildiği üzere, mahkemenin hükümlü hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği yönündeki iradesini açıkça ortaya koymasının yeterli olduğu, tekerrüre esas alınabilecek bir hükümlülüğün bulunması halinde bu mahkumiyet, birden fazla hükümlülüğün bulunması halinde ise bunlardan en ağır olanı ve ikinci kez mükerrirlik hususlarının infaz aşamasında kendiliğinden dikkate alınması ve uygulanması mümkün görüldüğünden bu husus bozma nedeni yapılmamış, ayrıca sanığın kimlik bilgilerinin kullanılması sonucu mağdur hakkında başlatılan yargılama sırasında, koruma tedbirinden olan yakalama kararı çıkartılması ve mağdurun yakalanarak serbest bırakılması ve yüklenen fiili işlemediğinden dolayı hakkında beraat kararı verilmiş olması nedeniyle sanık hakkında tayin olunan cezanın TCK"nın 267/3. maddesi uyarınca arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 05.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.